Netanyahu’s Hypocrisie: Aanval op Syrië Schokt Regio

De aanval, die volgens Netanyahu gericht was op een strategisch doel, laat zien hoe Israël zijn militaire spierballen blijft rollen in de regio. Maar tegen welke prijs? Syrië ligt al in puin na jaren van oorlog, en de bevolking snakt naar stabiliteit. In plaats van vrede te bevorderen, lijkt Israël vastbesloten om chaos te zaaien. En wie lijdt hieronder? Juist, de gewone Syriër, die al genoeg heeft doorstaan.

Wat deze aanval extra wrang maakt, is Israëls eerdere rol in de Syrische machtswissel. Jarenlang steunde Israël, samen met westerse machten, de oppositie tegen Assad, met als resultaat dat hij werd verdreven. Maar nu het nieuwe regime in Damascus probeert voet aan de grond te krijgen, slaat Israël ineens toe. Dit is niet alleen hypocriet, het is ook een recept voor nog meer instabiliteit. Hoe kan een land ooit opkrabbelen als zijn zogenaamde bondgenoten het van alle kanten aanvallen?

Het excuus van Netanyahu – een “boodschap” aan het Syrische regime – klinkt hol. Welke boodschap precies? Dat Israël doet wat het wil, wanneer het wil? Dat ze lak hebben aan internationale regels of de soevereiniteit van andere landen? Dit soort acties ondermijnen elke kans op een duurzame vrede in de regio. En laten we niet vergeten: Israël weet dondersgoed dat dit soort aanvallen de spanningen met Iran, een bondgenoot van Syrië, alleen maar verder opdrijven.

De gevolgen van deze aanval zijn al voelbaar. In Syrië groeit de woede over wat gezien wordt als een zoveelste schending van hun grondgebied. En in de bredere regio wakkeren dit soort acties de haat tegen Israël alleen maar aan. Hoe lang kan dit nog doorgaan voordat de boel echt explodeert? Het Midden-Oosten heeft geen behoefte aan meer bommen en granaten, maar aan leiders die durven te kiezen voor diplomatie boven geweld.

Israël mag dan claimen dat ze zichzelf verdedigen, maar dit soort acties maken de regio alleen maar onveiliger – voor iedereen. Het is tijd dat de internationale gemeenschap, inclusief Nederland, een duidelijke grens trekt. Geen blanco cheques meer voor Israëlische agressie. Syrië verdient een kans op wederopbouw, zonder dat buitenlandse machten hun eigen agenda’s blijven doordrukken.

Dit kan zo niet langer. Israël moet stoppen met het spelen van oorlogje in de achtertuin van zijn buren. De wereld moet druk uitoefenen op Netanyahu om eindelijk te kiezen voor vrede in plaats van escalatie. Want als we iets leren uit het Midden-Oosten, is het dit: geweld leidt alleen maar tot meer geweld. En daar heeft niemand baat bij.