Het is werkelijk verbijsterend hoe oorverdovend stil het blijft in de mainstream media en bij de usual suspects die normaal gesproken voor elke “goede” zaak de straat op gaan. Iran staat opnieuw in brand, maar niemand lijkt het te willen zien. Door het hele land zijn nieuwe protesten losgebarsten, aangewakkerd door de totale economische ineenstorting onder het ayatollah-regime. De Iraanse rial is naar historische dieptepunten gezakt, inflatie is doorgeschoten tot boven de 42 procent, voedselprijzen zijn met 72 procent geëxplodeerd en de bevolking is het zat. Op. Klaar.
In steden als Teheran, Hamadan, Isfahan en Shiraz, maar zelfs op eilanden als Qeshm, gaan mensen massaal de straat op. Bazaars sluiten collectief hun deuren, stakingen breiden zich uit en slogans klinken die het regime tot in zijn fundamenten raken:
“Dood aan de dictator” en “Dit jaar valt Seyyed Ali (Khamenei)”. Dit zijn geen economische klaagzangen meer. Dit is een openlijke volksopstand tegen de Islamitische Republiek.
Waar is het protestleger nu?
En dan dringt zich een onvermijdelijke vraag op: waar zijn ze nu?
Waar blijven de campusbezettingen, de massademonstraties, de rode lijnen, de morele verontwaardiging van BN’ers, politici en journalisten die normaal gesproken over elkaar heen buitelen om hun deugdzaamheid te etaleren? Precies: nergens.
Het valt ook Vlaams Belang-parlementslid
Sam van Rooy op, die op X scherp samenvat wat velen denken:
“Waar blijven de campusbezettingen, de demonstraties en de rode lijnen? Waar blijven de BV/BN-poseurs en de hijgerige mainstream politici en journalisten? #NoJewsNoNews.” Pijnlijk, maar raak. Als er geen Joden bij betrokken zijn, is het blijkbaar geen nieuws en geen reden tot actie.
De Dagelijkse Standaard bericht wél
Gelukkig is De Dagelijkse Standaard een positieve uitzondering. Wij berichten wél over de moedige opstand van het Iraanse volk tegen hun onderdrukkers in Teheran. Wij kiezen niet selectief solidariteit, maar staan principieel aan de kant van mensen die vechten voor vrijheid.
En dat gevecht wordt zwaarder. Demonstranten melden dat de internetverbindingen in steden als Hamadan en Arak ernstig zijn beperkt, precies in gebieden waar eerder al harde confrontaties met veiligheidstroepen plaatsvonden en waar volgens berichten zelfs een soort staat van beleg geldt. Wie het patroon kent, weet wat dit betekent. Het afsluiten van internet is altijd de voorbode van meer geweld, meer arrestaties en meer bloedvergieten.
De grootste protesten sinds 2022
Wat begon als stakingen van bazaarhandelaren in Teheran, nadat de rial instortte tot een record van meer dan 1,4 miljoen per dollar, is inmiddels uitgegroeid tot landelijke demonstraties. Studenten, arbeiders en gewone burgers sluiten zich aan. Universiteiten worden omsingeld, traangas wordt ingezet en arrestaties nemen toe.
Dit zijn de grootste protesten sinds de Mahsa Amini-opstand van 2022. Het regime probeert ze af te doen als “puur economisch”, maar de slogans laten niets aan duidelijkheid te wensen over: dit gaat over Khamenei, over het systeem, over de Islamitische Republiek zelf.
Tijd voor echte steun
De beste bescherming voor de opstandelingen is dat zoveel mogelijk Iraniërs de straat op blijven gaan. Maar ook het Westen heeft een verantwoordelijkheid. Niet door holle verklaringen of nieuwe appeasementdeals, maar door echte steun aan vrijheid.
Geen wegkijken meer.
Geen selectieve verontwaardiging.
Geen laf stilzwijgen. Het Iraanse volk verdient beter dan een terroristisch regime dat zijn eigen bevolking gijzelt en de wereld destabiliseert.
Laat 2026 het jaar zijn waarin de ayatollahs eindelijk worden afgerekend.
WORD AANDEELHOUDER VAN HET VERZET! Wij volgen de lokale verkiezingen op de voet. Steun de onafhankelijke pers!
🚀
Steun ons via BackMe: https://dds.backme.orgOf maak uw bijdrage over op NL95 RABO 0159 0983 27 t.n.v. Liberty Media. PS: Zet uw e-mailadres erbij voor onze exclusieve SubStack-columns!