Voormalig Israëlisch generaal: “Palestijnen moeten een nieuwe Nakba ondergaan”

Zijn woorden zijn glashelder en ziekmakend: “Er is geen keuze. Ze hebben af en toe een Nakba nodig om de consequenties te voelen.” Daarbij specificeerde hij zelfs dat er voor elke Israëlische dode van 7 oktober vijftig Palestijnen zouden moeten sterven. Inmiddels zou dat al 50.000 mensenlevens betreffen.

Haliva, jarenlang een van de belangrijkste veiligheidsfiguren van Israël, zei letterlijk dat het hoge aantal Palestijnse doden in Gaza “een boodschap aan toekomstige generaties” moest zijn. Dus geen slip of the tongue, geen ongelukkige uitspraak, maar een doordachte “strategie”: de vernietiging van Palestijnse levens als pedagogisch middel.

Laten we dit bij de naam noemen: dit is een openlijke rechtvaardiging van massamoord.

Het woord “Nakba” betekent voor Palestijnen “catastrofe”: de massale verdrijving van ruim 700.000 Palestijnen in 1948, toen de staat Israël werd opgericht. Dat een voormalig Israëlisch topgeneraal in 2025 zegt dat Palestijnen “weer een Nakba nodig hebben,” is een oorlogsverklaring in morele zin.

Het betekent dat wat er nu in Gaza gebeurt – de bombardementen, de belegering, de tienduizenden doden – niet wordt gezien als een tragisch gevolg van oorlog, maar als een doel op zich. Een methode. Een berekende terreurstrategie.

En toch – en dit is minstens zo schokkend – horen we geen keiharde veroordeling vanuit Brussel of Den Haag. Ursula von der Leyen, Friedrich Merz, Dick Schoof ze buigen en knikken voor Tel Aviv en doen alsof er niets aan de hand is.

Hetzelfde Westen dat Poetin uitmaakt voor oorlogsmisdadiger, het Kremlin beschuldigt van “genocide,” en sancties oplegt tot in het absurde – zwijgt wanneer een Israëlische generaal openlijk toegeeft dat er bewust tienduizenden burgers worden gedood.

De hypocrisie is ondraaglijk.

Stel je voor dat een Russische generaal dit had gezegd: “Voor elke dode Rus in Oekraïne moeten vijftig Oekraïners sterven. Ze hebben af en toe een Holodomor nodig.” De wereld zou ontploffen. Maar nu? Doodse stilte.

Dat is het morele failliet van het Westen. Alles draait om geopolitieke loyaliteit. Israël kan alles maken, want Washington en Brussel beschermen hen koste wat kost. En dus blijft de massale slachting in Gaza doorgaan, terwijl de verantwoordelijken er openlijk over opscheppen.

De uitspraken van Aharon Haliva zijn een keerpunt. Ze tonen dat het Israëlische beleid in Gaza niet meer gaat over “zelfverdediging,” maar over het systematisch toebrengen van massale sterfte – bedoeld om een volk te breken.

Dit is de definitie van genocide. En het Westen, met al zijn grote woorden over mensenrechten, laat het gebeuren.

De vraag is niet langer of Israël de grenzen van het oorlogsrecht overschrijdt. De vraag is: hoe lang blijft de wereld dit nog verdedigen?