Dallas Buyers Club: McConaughey triomfeert
Wie wil wedden op de Oscars, doet er verstandig aan in te zetten op Matthew McConaugheys tour de force als Ron Woodroof in zijn strijd tegen AIDS.
Wanneer rodeocowboy, elektricien en part-time oplichter Ron Woodroof in 1985 wordt gediagnosticeerd met AIDS, vertellen de artsen hem dat hij nog 30 dagen te leven heeft. 'Dallas Buyers Club' is het verhaal van zijn strijd tegen de ziekte en persoonlijke transformatie in de zeven extra jaren die hierop volgen.
Woodroof gaat door alle bekende rouwfasen: ongeloof, woede, depressie, maar tot het eindstadium van berusting komt hij nooit, daarvoor is hij te druk bezig zichzelf in leven te houden met zelfmedicatie via middelen die niet zijn goedgekeurd door de Food and Drug Administration en die niet worden opgedrongen door de farmaceutische industrie. Maar Ron blijft Ron wanneer hij en passant een fortuin probeert te verdienen met de verkoop van zijn middelen aan wanhopige patiënten.
De kracht van de film zit hem in het persoonlijke verhaal van Woodroof tegen de achtergrond van de algemene angst en paranoia tijdens de vroege jaren van de Aidsepidemie. Woodroof wordt op pijnlijke wijze geconfronteerd met zijn eigen machismo en homofobie wanneer zijn vrienden hem in de steek laten omdat alleen faggots AIDS krijgen. Tegelijkertijd verandert zijn houding (tergend) langzaam, vooral onder de invloed van zijn zakenpartner, transgender Rayon (gespeeld door Jared Leto), hoewel de twee regelmatig - en tot hun eigen verbazing - lijken op een al jaren getrouwd stelletje.
Aan het einde van zijn leven is Woodroof omringd door de mensen die hij voor zijn ziekte verafschuwde en hebben geldzucht en egoïsme plaatsgemaakt voor medeleven en menselijkheid. Dat deze transformatie op geen enkel moment overdreven sentimenteel of kitscherig aandoet, is het verdienste van regisseur en relatieve Hollywoodnieuweling Jean-Marc Vallée, maar vooral van het fenomenale acteerwerk van McConaughey. Deze is er in korte tijd in geslaagd zijn image van pretty boy af te schudden (wat ook al blijkt uit zijn ijzersterke optreden in de nieuwe HBO-serie 'True Detective'), iets wat in Hollywood nog helemaal niet zo gemakkelijk is: Brad Pitt worstelt er nog dagelijks mee en Keanu Reeves slaagt er maar niet in serieus te worden genomen.
McConaugheys rol in Dallas Buyers Club is een tour de force in de traditie van De Niros Jake LaMotta in 'Raging Bull'. McConaughey raakte 30 kilo kwijt voor zijn rol als aidspatiënt, terwijl De Niro hetzelfde deed als bokser, maar dit is niet eens zijn grootste verdienste. Hoewel Ron Woodroof ontegenzeggelijk verandert, blijft hij toch altijd een beetje de homofobe oplichter die hij was voor de diagnose. Het is deze tegenstrijdigheid en consistentie (op zich al een paradox) die McConaugheys personage zo menselijk en herkenbaar maakt. Het resultaat: een Golden Globe, een SAG Award en de absolute favorietenrol voor de Oscars op 2 maart.
McConaughey wordt ondersteunt door het extravagante maar toch ingetogen spel van Jared Leto, nog zon mooie jongen die met karakterrollen Hollywood aan zijn voeten heeft gekregen. Ook Leto lijkt een shoo-in voor de Oscar (beste bijrol) na zijn winst bij de Golden Globes. De aanvankelijke afschuw tussen Woodroof en Rayon verandert in een warme (maar gelukkig nooit amoureuze) relatie die de kijker nog lang bij zal blijven. De vergelijking met Denzel Washington en Tom Hanks in 'Philadelphia' ligt voor de hand, waarbij mijn voorkeur gaat naar het rauwe realisme van Leto en McCounaughey. Natuurlijk is er geen happy end, niet voor Woodroof en ook niet voor Rayon, het leven is nu eenmaal geen typisch Hollywoodverhaal. Gelukkig is Dallas Buyers Club dat ook niet.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook