De eurozone heeft een nieuw probleem: inflatie

Wat een heerlijke rust de laatste weken: Portugal is nog altijd niet uitgekocht en de financiële markten lijken iets minder springerig dan eerst. Ja, Ierland heeft dan net een lagere rating gekregen van Standard en Poor's, maar dat mag de pret niet drukken. De eurozone staat immers nog en als we ons vastbinden aan de mast en onze oren dichtstoppen met was, zullen we de lokroep van populisten om de eurozone open te breken, weerstaan. Was het maar zo mooi! Helaas, er is een nieuw probleem: het rentebeleid van de ECB - of beter: het gebrek daaraan - en de stijgende inflatie.

Trichet liet een tijdje terug al weten bezorgd te zijn over de toenemende inflatie in de eurozone. Sinds die tijd hopen beleggers dat de ECB-baas een traject van renteverhoging zal aankondigen. En vooralsnog is iedere dag een teleurstelling, want de gewenste aankondiging blijft uit en de inflatie neemt toe. De Europese inflatie staat nu op een gierende 2,4 procent, hoger dan de gewenste stand tussen de een en twee procent. Het wachten is op de ECB: die moet de inflatie in de eurozone terugdringen, vinden de markten.

Dit impliceert dat ECB rentebeleid moet maken voor een rijkgeschakeerde lappendeken van verschillende economische plaatjes. Uniform beleid werkt niet, omdat de economische situatie in landen als Griekenland en Frankrijk niet te vergelijken is met de Duitse. Een renteverhoging zou alle economieën afkoelen, terwijl eigenlijk alleen de Duitse die afkoeling kan gebruiken. Een verhoging zou de uiterst fragiele Franse economische groei de das omdoen. Daar kan stagflatie toeslaan, want het is maar zeer de vraag of de inflatie beteugeld wordt als meneer Trichet geld lenen duurder maakt. Een groot deel van de inflatie wordt namelijk veroorzaakt door stijgende voedselprijzen, waartegen de acties van de ECB weinig zullen uithalen.

In de afwachtende houding van Trichet toont de zwakte van de eurozone zich. De economische groei is binnen de muntunie zo verschillend, dat uniform beleid hoe dan ook slachtoffers gaat maken. Als de rente wordt verhoogd, koelt de Duitse economische groei af en wordt de inflatie wellicht ingedamd, maar worden de langzaam groeiende eurolanden geofferd. Als de rente echter gelijk blijft, raakt de Duitse economie oververhit en wordt haar concurrentiepositie ondermijnd door hogere looneisen vanwege de krappe arbeidsmarkt, tegelijkertijd modderen eurolanden van en rondom de Club Med dan rustig verder.

De onontkoombare conclusie is dat de eurozone economisch zo divers is, dat de ECB niet bij machte is daar beleid op te maken. En ondertussen worden de markten op iedere volgende wachtdag zenuwachtiger.