De normatieve mislukking van de multiculturele samenleving

Reeds meerdere malen hebben hebben wij hier op de Dagelijkse Standaard de loftrompet afgestoken over het nieuwe integratiebeleid van het CDA. Bij monde van Donner en Verhagen lijkt er nu dan eindelijk toch echt voor een gezond rechtse koers te worden gekozen: met de utopie van de multiculturele samenleving is definitief gebroken en de verantwoordelijkheid voor de integratie ligt bij de nieuwkomers.

Zoals verwacht stuit(te) dit nieuwe beleid op de nodige tegenstand van de usual suspects die het nog niet kunnen verkroppen dat het anno 2011 gedaan is met het verwrongen wereldbeeld waarin alle culturen gelijkwaardig aan elkaar zijn. Over een cultuur waarin vrouwenbesnijdenis en het stenigen van overspelige vrouwen de normaalste zaak van de wereld is, mag je geen waardeoordeel geven want wie zijn wij nu helemaal om dat te doen, aldus deze neo-hippies. Overigens moet daarbij worden opgemerkt dat menig multiculturalist/neo-hippie er geen enkel probleem mee heeft om een negatief waardeoordeel uit te spreken over de eigen, Westerse cultuur.

De meest recente kritiek op het nieuwe integratiebeleid komt uit de eigen CDA-gelederen. Nu is het geen geheim dat er binnen het CDA nogal wat tweespalt bestaat over de te varen koers, en vandaag is het dan ook eens de beurt aan CDA Vrouwen en CDA Kleurrijk om hun multiculti gal te spuien. Zo noemt CDA Kleurrijk het nieuwe beleid 'provinciaals' (een opvallend verwijt, voor een partij waarvan de stemmers zich toch vooral buiten de Randstand bevinden...) en hanteert zij tevens het veel gehoorde - doch tamelijk onnozole - verwijt dat afwijzing van de multiculturele samenleving kortzichtig is omdat die samenleving een feit zou zijn:

De fout die CDA Kleurrijk - en alle anderen - met dat verwijt maken, is dat zij voorbijgaan aan het onderscheid tussen het begrip 'multiculturele samenleving' in descriptieve zin en in prescriptieve zin. In descriptieve zin betekent het een samenleving waarin zich mensen met verschillende culturele achtergronden bevinden. Niet alleen zal niemand ontkennen dat dit niet het geval is in Nederland, maar dat kan ook helemaal niet. Het is immers simpelweg een empirisch feit.

In prescriptieve zin kan er echter wel worden gesproken over het al dan niet mislukken van de multiculturele samenleving, omdat het dan draait om de vraag hoe een samenleving eruit zou moeten zijn - er is dus sprake van het stellen van een norm. Wanneer het dan gaat over 'de multiculturele samenleving' (in prescriptieve zin) wordt er bedoeld dat het een samenleving is waarin culturen gelijkwaardig aan elkaar zijn. Het is precies deze idee dat in de praktijk rampzalige gevolgen heeft gehad, en waarover menigeen heden ten dage dan ook geheel terecht zegt dat het mislukt is.

Nog één keer: dat er zich in Nederland mensen met allerlei verschillende culturele achtergronden bevinden is een empirisch feit. Termen als mislukt e.d. zijn daarop niet van toepassing. Waarover dat echter wel kan worden gezegd, is over 'de multiculturele samenleving' in prescriptieve zin, waarmee wordt bedoeld de inrichting van de samenleving op basis van het multiculturalisme (met de kernidee van de gelijkwaardigheid van culturen).

Hopelijk zal het niet lang meer duren voordat dit nou ook eens tot in de botte hersenen van al die linksige tegenstanders van het nieuwe integratiebeleid doordringt. IJdele hoop? Ach, wie weet...