Instituut Clingendael wil dat de Moslimbroederschap "een kans krijgt"

"De Moslimbroederschap in Egypte zou een kans moeten krijgen als Mubarak aftreedt". Dat zei Roem Meijer van Clingendael gisteren in het Radio 1 programma Dit is de Dag.

Toen hem gevraagd werd of hij 'bang' is voor de mogelijke invloed van de Moslimbroeders antwoordde Meijer: "Bang? Nee; zo radicaal zijn ze niet meer, ze zijn opgeschoven naar een meer democratisch bestel".

Wat Meijer - ongetwijfeld per ongeluk (knipoog, knipoog) - onvermeld laat is dat de Moslimbroederschap zich alleen maar om puur opportunistische redenen hard maakt voor meer democratie.

De Moslimbroeders geloven namelijk dat een tijdelijk democratisch bestel hen in staat stelt de macht te grijpen. Eenmaal aan de macht zullen ze 'vrijheid en democratie' vrijwel meteen bestempelen tot ideeën van 'de ongelovigen', waarna ze hun best zullen doen een tweede Iran te creëeren: een staat waar leden van andere religies onderdrukt worden en waar de Sharia de klok slaat.

Net als CAIR in Amerika zijn de Egyptische Moslimbroeders buitengewoon gewiekst. Ze begrijpen dat ze teveel vijanden creëeren door openlijk voor een theocratisch systeem te pleiten. Daarom matigen ze hun taal en pretenderen ze 'democratisch' te zijn. Als puntje bij paaltje komt zijn ze echter nog steeds een verzameling fundamentalisten en extremisten die hun wereldbeeld aan de rest van de samenleving willen opleggen; met gebruik van geweld, indien nodig. Als je hier niet van overtuigd bent stel ik voor dat je hun logo even bekijkt: een koran en twee zwaarden. Wat denk je dat ze daarmee willen zeggen? Dat ze graag rode rozen uitdelen op 1 mei?

Er is een reden dat de gekke Ayatollahs al een week lang bezig zijn een Islamistisch feestje te vieren. Ook vandaag riepen zij weer op tot een "Islamitische revolutie". Denkt de heer Meijer werkelijk dat Ahmadinejad en Khamenei zo opgewonden zouden zijn als zij denken dat de Moslimbroederschap een soort van Egyptisch CDA is?

De Moslimbroederschap moet vooral géén kans krijgen om Egypte te leiden. Deze beweging zal het land in een ware fundamentalistische hel veranderen, om nog maar te zwijgen over het mogelijk gevaar dat zij vormt voor Israël en voor andere regeringen in het Midden-Oosten die op dit moment beschouwd kunnen worden als bondgenoten van het westen. Domino effect, anyone?