Israël is helemaal de weg kwijt

Geen categorie01 aug 2014, 11:29

Is na ruim drie weken ‘Operation Protective Edge’, 1200-1500 doden, duizenden gewonden en een verwoeste infrastructuur in Gaza vrede ook maar een klein stapje dichterbij gekomen? Natuurlijk niet.

Het is gemakkelijk de groeiende en steeds openlijkere Jodenhaat in ons land aan te grijpen om partij te kiezen in het conflict tussen Hamas en de Israëlische regering, om het keiharde optreden van de IDF te rechtvaardigen met het argument dat de andere kant louter bestaat uit islamisten en terroristen. Kijk maar wie hun aanhangers zijn: vermomde haatbaarden die “dood aan de Joden” schreeuwen, die dreigen en intimideren, die de sjahadavlag hijsen op het oorlogsmonument voor in Rotterdam. Om nog maar te zwijgen over hun gewelddadige broeders in Brussel en Parijs

Maar dat is een onzinargument. De dode kinderen van Gaza vragen er niet om dat hun “moslimbroeders” in de Franse hoofdstad pogroms organiseren. Wie het groeiende antisemitische gezwel bij ons gebruikt als excuus voor de Israëli’s om oorlogsmisdaden te plegen, is geen haar beter dan de ISIS-fans in Den Haag die oproepen de Joodse staat te vernietigen. Bovendien, de overgrote meerderheid van de demonstranten zijn vreedzaam en maken zich oprecht bezorgd over het lot van de Palestijnen in het getto van Gaza. Dat zij nogal selectief zijn in hun verontwaardiging en de lippen stijf op elkaar houden wanneer de moordenaars van hun broeders en zusters zelf moslims zijn, doet daar weinig af aan.

Gisteravond liep ik op mijn vakantieadres in Madrid twee jonge Spaanse vrouwen tegen het lijf die net terugkwamen van een pro-Gazademonstratie. Op hun ruggen hadden zij een tekst gespeld die de Israëlische “asesinos” (moordenaars) opriep hun aanvallen op de Palestijnse burgerbevolking te staken. De twee waren geen niqab dragende islamisten, noch waren zij gematigde moslims en ook zagen zij er niet uit als “Internationale Socialisten” of “antifascisten” of hoe dat extreemlinkse tuig zich ook mag noemen. Gewoon twee normale señorita’s die meer op zoek leken naar een glas vermout van de tap, dan afkomstig van een anti-Israeldemo.

Oorlogzuchtig
Het zette mij aan het denken over hoe gigantisch Israël bezig is zijn eigen glazen in te gooien. Als mensen zoals zij, zoals ik, steeds kritischer en uitgesprokener worden in onze afkeer jegens het totale gebrek aan vredeswil van de regering-Netanyahu en tegen de criminele methodes van de IDF om Hamas (terecht) en de burgers van Gaza (onterecht) op de knieën te dwingen, wat denken de Israëli’s dan eigenlijk te bereiken? Niemand, zelfs niet de meest oorlogzuchtige Havik in Jeruzalem of Washington gelooft dat Hamas militair te verslaan is. Integendeel, de terreurbeweging zal alleen maar sterker uit de strijd komen. Met nieuwe vrijwilligers om de plaatsen van hun gedode strijdmakkers in te nemen, met meer prestige in de Arabische wereld en sympathie daarbuiten en dus met meer geld, met meer macht. Is het dan toch waar dat Netanyahu en co er alles aan is gelegen Hamas zo sterk en daarmee de Palestijnen zo verdeeld mogelijk te houden?

De publieke opinie draait, Israël wordt steeds meer als agressor gezien en het lijkt erop dat het enige dat de Israëlische regering heeft bereikt, is dat zij nu als gelijke van Hamas wordt beschouwd. Ondanks dat de propagandamachine in Jeruzalem en Tel Aviv er alles aan doet dit te voorkomen, lijkt het erop dat zelfs de Amerikanen kritischer en kritischer worden op het meedogenloze Israëlische optreden in Gaza (hoewel de cijfers geen eenduidig beeld hierover geven.)

Hamas blijft even fout als voor het begin van ‘Operation Protective Edge’ en is in mijn ogen nog steeds de hoofdschuldige in het drama. De terreurbeweging te vergelijken met de Joodse staat is een gotspe, zoals ook Sam Harris uitgebreid betoogt. Maar dat neemt niet weg dat de IDF massaal en nodeloos vrouwen en kinderen doodt. Dat de infrastructuur van het toch al aan een totale economische blokkade onderworpen Gaza – één van de belangrijkste redenen waarom Hamas er zo populair is – zonder geldige reden wordt verwoest. Beide zijden liegen over de cijfers, volgens de Israëli’s zijn de slachtoffers bijna zonder uitzondering Hamas-strijders, terwijl volgens die organisatie zelf zo ongeveer alle jonge mannen in Gaza onschuldige burgers zijn. Maar op een gegeven moment kom je er niet meer met die spin over menselijke schilden en burgers die worden gedwongen in hun huizen te blijven.

Na de zoveelste aanval op een school, op een ziekenhuis, op spelende kinderen op het strand moet je toegeven: dit is niet te rechtvaardigen. Hoe kwaadaardig de tegenstander ook is. En ja, ik ben iemand die vindt dat na de Tweede Wereldoorlog Arthur “Bomber” Harris en Luchtmaarschalk Lord Tedder, de twee hoofdverantwoordelijken voor de terreurbombardementen op Duitsland, hadden moeten worden opgehangen voor wat zij de burgerbevolking van Dresden, Hamburg en Keulen hadden aangedaan. En hoe verschrikkelijk Hamas ook is, erger dan de nazi’s zal niemand ze noemen.

Op het verkeerde spoor
Zelfs al vindt u al het bovenstaande onzin (en ik twijfel er niet aan dat velen van u dat zullen doen), dan nog moet u tot de conclusie komen dat Israël op het verkeerde spoor zit. Hoeveel Israëli’s zijn gedood door Hamas’ raketaanvallen? Twee. 2. En een Thaise gastarbeider. Misschien bent u zo’n fan van Israel of voor mijn part zo’n moslimhater dat u meent dat die twee Joodse doden zwaarder wegen dan 1200 Palestijnen, dan nog moet u zich afvragen of zij de dood van 60 Israëlische soldaten – and counting - rechtvaardigen. Vooral als u donders goed weet dat Hamas’ rakettenarsenaal binnen een jaar weer is aangevuld en hun tunnels net zo snel herbouwd zullen worden.

Israël heeft een uitstekend werkend raketschild: Iron Dome. Het is relatief goedkoop, uiterst effectief en kost 0 levens. Het verder perfectioneren van dit schild kost geld, maar dit is een kostenpost die Washington graag voor zijn rekening zal nemen. Hé, als het verder bloedvergieten voorkomt, mag wat mij betreft zelfs Nederland eraan meebetalen. Maar voor de regering-Netanyahu is het niet genoeg haar bevolking te beschermen, er moet bloed vloeien. Als collectieve straf, als wraak, uit haat, om het vredesproces te torpederen, om te voorkomen dat er een tweestatenoplossing komt. Kortom, om precies dezelfde redenen dat Hamas raketten af blijft vuren.

Kent u de definitie van waanzin? Keer op keer hetzelfde doen en daarbij een andere uitkomst verwachten. Dat is precies wat de Israëlische regering doet elke keer dat het met haar militaire overmacht de Gazastrook intrekt. Zoals nu. Zoals in 2012. Zoals in 2010. En in 2009. En in 2008. In 2006. In 2004 allemaal met dezelfde uitkomst. Ik geloof dat op Benjamin Netanyahu veel bijvoelijke naamwoorden van toepassing zijn, de meeste negatief, maar krankzinnig is hij niet.

Volg Bart Schut op Twitter en Facebook.

Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten