Over beschaafde vampieren met goede smaak

Jim Jarmusch’ Only Lovers Left Alive schetst het leven van Adam (ruige schoonheid Tom Hiddleston) en Eve (een als altijd elegante en tijdloze Tilda Swinton), die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, ook al wonen ze continenten ver van elkaar. Ze omringen zich met de mooie dingen in het leven: literatuur, muziek en kunst. Ze reizen duizenden kilometers om weer bij elkaar te zijn, een samenzijn dat zo vertrouwd en zeker aandoet, dat het grenst aan het laconieke.

De film laat vooral zien hoe het is om onsterfelijk te zijn – de sleur die het met zich meebrengt, de problemen rond de voeding (het blijkt steeds lastiger om via ziekenhuizen aan ‘goed’ bloed te komen) en de mogelijkheden die het biedt (een vampiervriend van Eve heeft werken van Shakespeare geschreven). Dat wordt gedaan in mooie, sfeervolle beelden, van de donkere, warme huizen waar ze wonen, van de kleurrijke straten in Tanger waar Eve rondloopt, van de uitgestrekte stadsgezichten van Detroit, en van de concerten die ze als levensgenieters bijwonen.Veel gebeurt er De film blijft vooral hangen in een sfeertekening en uitleg over de situatie van de bohemièn vampiers. Wanneer de zus van Eve bij hen op bezoek komt en hun rustige leven verstoort met risicovolle ondernemingen, is dat niet meer dan een rimpeling in de vijver van kalmte en schoonheid die de twee hebben gecreëerd. En ook de voortdurende pogingen van opdringerige fans om Adam in (semi) levende lijve te ontmoeten – een soort running gag door de film – worden nooit echt vervelend of spannend.

En zo verglijdt de tijd, in een aangename, maar niet per se heel boeiende of prikkelende opeenvolging van gebeurtenissen zonder impact: het dagelijkse leven van beschaafde vampiers met goede smaak. Er is veel ruimte voor (soms meer soms minder interessante dan wel geestige) bespiegelingen over het leven en de liefde – Adam heeft af en toe last van depressies waar Eve hem weer uit probeert te praten door hem te wijzen op de schoonheid die schuilt in kleine dingen.

Het geheel voelt een beetje als de eerste aflevering van een serie over Adam, Eve en hun innemende vrienden: we weten nu hoe ze leven, wat de voorwaarden en obstakels zijn, dus nu kan het verhaal echt gaan beginnen. En daar wachten we dan maar op.