'Paardenvleesschandaal komt door hebzuchtige voedselproducenten'
Lessen van prins Charles.
Ik ben een niet al te stille bewonderaar van prins Charles, de bestgeklede en best voorbereide kroonprins van wie ik weet heb. Hij heeft een hele hoop ideeën, bijna allemaal goed of op zijn minst interessant. Hij pleit bijvoorbeeld al jaren voor kleinschalige landbouw. Dat mag duurder zijn voor de consument, maar is diervriendelijker, boervriendelijker en gezondheidsvriendelijker (ook voor de consument).
Recentelijk trok hij in Duitsland fel van leer tegen de voedselindustrie.
De Britse prins Charles roept Europa op om zijn voedselindustrie grondig binnenste buiten te keren en te heroriënteren tot een lokaal model van voedselproductie- en verdeling. De huidige methodes in de voedselindustrie hebben volgens prins Charles niet alleen geleid tot het paardenvleesschandaal, maar zorgen ook voor een tanende volksgezondheid.
(...)
Charles gaf een speech op een conferentie waarop hij door zijn achterneef, de prins van Hohenlohe-Langenburg, was uitgenodigd. De Britse troonopvolger uitte daar felle kritiek op de voedselmultinationals "die steeds hogere winsten nastreven op de kap van boeren en de volksgezondheid". Hij roept op tot een lokaal model van voedselproductie en distributie.
Voor de kiloknaller-apologeet zijn dit waarschijnlijk loze woorden. Maar vlees is alleen geen recht, vlees eten heeft een prijs. Is allemaal prima, maar dan moeten we die wel betalen.
Ik wil echter een kleine kanttekening plaatsen bij de wijze woorden van Charles. Vooral wat diervriendelijkheid betreft - waar hij een groot pleitbezorger van is - is zijn denken niet geheel consistent. De prins is namelijk een voorstander van meer Europese regelgeving, in het bijzonder om klimaatverandering tegen te gaan. Niemand is perfect, zullen we maar zeggen. Want het is juist Europese regelgeving die tot dieronwaardige praktijken heeft geleid.
Een voorbeeld dat Roger Scruton aanhaalt in zijn 'The uses of pessimism'. Onder de noemer 'the planning fallacy' demonstreert Scruton de kwalijke effecten van te veel (Europese) regelgeving: omdat de EU wil voorkomen dat vlees van zieke dieren in de voedselketen belandt, moeten slachthuizen een veearts aanstellen die de gezondheid van de dieren controleert. Op zich lovenswaardig, maar de kosten die dat met zich meebregt, hebben ervoor gezorgd dat kleine slachthuizen de deuren hebben moeten sluiten.
Dat betekent dat dieren nu lange veetransporten moeten maken naar een groot slachthuis dat wel de aanstelling van een permanente veearts kan betalen. Niet alleen verdwijnen de kleine slachthuizen, ook de kleine boerenbedrijven (die normaal relatief goedkoop lokaal konden produceren en laten slachten) verdwijnen uit het landschap en hun producten uit de schappen.
Als prins Charles een voorstander is van lokale voedselproductie, zoals hij zelf zegt, moet hij misschien toch wat minder eurofiel zijn.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten