Politieke lariekoek

Je was milieubarbaar als je dat niet geloofde. Vandaag de dag vrezen veel mensen dat megalomane windplannen van de overheid zullen leiden tot de bouw van 150–200 meter hoge “windparken” nabij hun woonplaats. Deze dreiging en het feit dat nu wel is bewezen dat wij best zonder windenergie kunnen, heeft voor een enorme geloofsafval gezorgd. Wie géén subsidieprofiteur is maar wél zijn verstand gebruikt, gelooft nu niet meer in windenergie.

Reeds in 2002 plaatste ir. D.M. Samsom een bom onder het windenergiebeleid. Hij presenteerde toen een omschrijving van duurzaamheid, waaruit glashelder bleek dat windenergie in de verste verte niet duurzaam is. In 2005 berichtte het Centraal Planbureau dat windenergie per saldo geen vermindering van de CO2–emissie tot gevolg heeft. Bijgevolg is van enige invloed op ons klimaat geen sprake.

Dat windturbines het landschap verpesten is nu wel algemeen aanvaard. Dat de molens niet alleen van vogels maar vooral ook van vleermuizen gehakt maken, ondergraaft het imago van windenergie nog verder. Prominente wetenschappers in dit land hebben vastgesteld dat windenergie niet alleen overbodig is, maar ook nauwelijks of geen fossiele brandstof uitspaart. Dat windenergie de uitputting daarvan uitstelt is dus een fabel.

In menselijk opzicht is het ernstig dat windenergie gemeenschappen ontwricht. Polariserende partijen met een financieel belang bij windenergie enerzijds en de (lokale) tegenstanders van de komst van turbines anderzijds, staan lijnrecht tegenover elkaar. Over en weer bejegent men elkaar in heel lelijke bewoordingen. Alleen dit zou voor de politiek al voldoende moeten zijn om ermee te stoppen: het welzijn van de bevolking is een te groot offer!

Vasthoudende voorstanders van windenergie zullen daarvan het nut en de noodzaak onomstotelijk moeten bewijzen. Dat bewijs, zowel als het tegendeel daarvan, ontbrak tot dusver. Voor mij was dat voorjaar 2014 reden om een analyse van nut en noodzaak van windenergie op te stellen.

Belangrijke conclusies uit die analyse zijn dat windenergie in genen dele noodzakelijk is, dat het nut ervan in een vingerhoed past, dat de gemeenschap er €60 miljard op moet toeleggen en dat het daarmee niet alleen de grootste verspilling van gemeenschapsgeld aller tijden zal zijn, maar dat het tevens de grootste landschappelijke aantasting in de geschiedenis van ons land is. Deze analyse is aan de landelijke en provinciale politiek ter kennis gebracht. Minister Kamp heeft daar in een brief aan de Tweede Kamer wat pruttelend op gereageerd, maar van een weerlegging van de conclusies is geen sprake. Dus zijn die juist.

De reacties van de meeste politieke partijen op deze ontluisterende conclusies zijn voor een normaal denkend mens volstrekt onbegrijpelijk. Er is niet één partij die ze probeert te weerleggen. Afgezien van de PVV, die helemaal niets ziet in windenergie, ontpoppen zij zich als moeilijk lerende organisaties. Te veel partijen, de christelijke voorop, reageren helemaal niet. Blijkbaar is hun credo: met het verstand op nul zoveel mogelijk turbines bouwen en vooral niet zeuren over democratie. Laat staan over netjes rentmeesterschap.

Bij de VVD houden de prominenten Kamp, Nijpels en Schulz van Haegen stijfkoppig aan hun bijgeloof in windenergie vast. Dit weerhoudt andere partijpolitici ervan luidop te verkondigen dat zij de recente inzichten wel delen en dienovereenkomstig te stemmen. Ter verontschuldiging wijzen ze er op dat zij voor het regeerakkoord hebben getekend. Dat is een belachelijk standpunt. De miskleun van €60 miljard is warempel te groot om niet keihard te gaan heronderhandelen.

Bij D66 en de PvdA regeert de orthodoxie. Voortschrijdend inzicht is nu al 20 jaar niet aan deze partijen besteed. D66 verkondigt nog steeds het geloof dat windturbines onmisbaar zijn. Verder moeten wij ze bouwen omdat buurlanden dat ook doen. Mijn wijze moeder zei altijd: kijk niet naar een ander, maar let op wat je zelf doet. D66 is zo wijs niet.

De PvdA is het spoor helemaal bijster. Deze partij vindt windenergie een “must”. Bovendien is alles keurig doorgerekend. “De maatschappelijke kosten zijn inderdaad hoog, daar staat tegenover dat de maatschappelijke baten vele malen hoger zijn”, aldus deze partij, die tevens schrijft dat “een en ander is gebaseerd op heldere analyses en diepgravend wetenschappelijk onderzoek”. Dit zijn onbewijsbare, want uit de duim gezogen beweringen. Vandaar dat de partij niet heeft gereageerd op dringende verzoeken die beweringen te onderbouwen. Ofwel: zonder steekhoudende redenen te hebben, smeert de PvdA ons de windturbine–ellende aan.  

Conclusie: in dit land berust het windenergiebeleid, schandelijk genoeg, op politieke lariekoek.

Aldus Pieter Lukkes. ([email protected])

Dit artikel werd eerder afgedrukt in het tijdschrift 'Kunst en wetenschap', nr. 4 september 2014.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.