Afkoelingssignalen worden sterker
De ontrafeling van het opwarmingsdogma
Onlangs publiceerde het SPPI ('Science and Public Policy Institute) een essay van de hand van Gerrit van der Lingen, die pas nog nog een gastbijdrage op mijn blog leverde over wat we in het licht van een Nexit van Nieuw Zeeland, waar hij thans woont, zouden kunnen leren.
Dit keer schrijft hij over een heel ander thema: 'Global Cooling'. Als professionele geoloog, afgestudeerd aan de Universiteit van Utrecht, en vele jaren actief in paleoklimatologisch onderzoek, heeft hij zich de laatste jaren intensief bezig gehouden met de klimaat'problematiek'. In zijn essay spreekt hij de verwachting uit dat we een afkoelingsperiode tegemoet gaan in plaats van een opwarmingsperiode. Dat laatste zou volgens de mainstream klimatologie moeten gebeuren.
In een goed lopend verhaal laat hij tal van actuele thema's de revue passeren, zoals recente weersextremen: de hevige kou in grote delen van Noord-Amerika en de overstromingen in Engeland en elders. Ten aanzien van deze laatste oppert hij, op basis van historische parallellen, de mogelijkheid dat deze een voorbode van afkoeling zouden kunnen zijn.
Met verwijzing naar onder meer het werk van Bas van Geel en (wijlen) Peter Ziegler behandelt hij de opvallende correlatie tussen zonneactiviteit en klimaatfactoren als temperatuur en regenval onderzoek dat door het VN-klimaatpanel (IPCC) wordt genegeerd. Daarnaast signaleert hij de recente afnemende activiteit van de zon, waarbij zich baseert op talloze peer-reviewed artikelen.
Vervolgens gaat hij in op de opwarmings'pauze' en de verschillende onbewezen ad hoc hypothesen die recentelijk zijn gepubliceerd om die te verklaren. (Zie mijn 'posting' van gisteren.)
Zijn beschrijving van de bijnaramp van het schip de Akademik Shokalskiy is vermakelijk. Officieel betrof het een 'wetenschappelijke' expeditie, maar het avontuur had meer weg van een komische opera.
Onder de titel 'More Indications of Cooling' schenkt hij onder meer aandacht aan de veranderingen in de loop van de poolvortex. Daarbij verwijst hij onder meer naar een opmerkelijke hypothese van de Canadese klimatoloog Tim Ball, die in de toegenomen meandering van deze circumpolaire straalstroom een indicatie ziet van een komende koudeperiode. In de geschiedenis heeft zich dit al eerder voorgedaan, hetgeen heeft geleid tot koudeperioden, die in het vakjargon worden aangeduid met het Maunder Minimum en het Dalton Minimum. Aangenomen wordt dat deze direct voortvloeiden uit verminderde activiteit van de zon.
Gerrit van der Lingen concludeert:
There are many indications that we may be entering a period of global cooling. The most important indicator is the fact that the sun has become very quiet, not experienced for a hundred years.
The main question now is: how long will the 17 year warming standstill continue? An associated question is: will global cooling become more obvious in the coming years? The final question will then have to be: provided these two questions will be answered in the positive, how long will the DAGW promoters, especially the IPCC, persevere in maintaining that their hypothesis is the correct one? Time will tell.
I want to finish with an appropriate comment attributed to the U.S. Senator Daniel Patrick Moynihan: 'You are entitled to your own opinions, but not to your own facts.'
Het essay van Gerrit van der Lingen is helder geschreven en toegankelijk voor een breed publiek. Het is niet alleen een aanrader voor klimatofielen van alle gezindten, maar ook voor beleidsmakers, die nog steeds ten onrechte uitgaan van het opwarmingsdogma van het VN-klimaatpanel. Dat vormt de wetenschappelijke basis voor het klimaatbeleid, waaraan wereldwijd zo'n miljard dollar per dag (!) wordt uitgegeven. 'All pain and no gain!'
Voor mijn eerdere DDSbijdragen zie hier.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten