Weekoverzicht Brussel; van Brussel naar Parijs

Want problemen heeft Hollande en niet zo'n beetje ook. In een van de betere analyses over de staat van de Franse economie, van John Mauldin, wordt de vloer aangeveegd met het beleid van de Champs Elysées. In onderstaande grafiek wordt duidelijk waar het grootste Franse probleem zit:

De Franse overheid zelf. En dan loopt de tijdlijn nog maar tot 2010. De afgelopen drie jaar is de situatie niet beter, maar slechter geworden; ondanks aandringen van de Europese Commissie aan de Franse regering om nu toch eindelijk eens te beginnen met de beloofde hervormingen. Waaronder het totaal niet gedekte Franse pensioenstelsel. Dat geld is er niet. Toevallig heeft 'Parijs' deze week wel maatregelen aangekondigd, maar deze houden defacto in dat de aanpak van de problemen op de zeer lange baan geschoven worden. Dus Hollande doet net alsof hij last heeft van zijn oren en doet precies waar hij zin in heeft. Het zal mij benieuwen hoelang de Duitsers voor deze Franse arrogantie willen blijven betalen. Dat wordt de hamvraag van de komende kabinetsperiode van Merkel.

Maar de oplopende overheidstekorten zijn niet het enige probleem waar Frankrijk zich mee geconfronteerd ziet. In de volgende grafiek zien we dat het verschil met Duitsland qua productiecapaciteit gigantisch is en dat Frankrijk het zelfs slechter doet dan zwakke landen als Spanje en Italië:

De cijfers zijn van maart, maar ook hier geldt: de situatie is niet beter, maar slechter geworden.

Intussen probeert Hollande -via verschillende ministers uit zijn kabinet- de indruk te wekken dat de eurocrisis voorbij en alles onder controle is, maar de cijfers laten een heel ander beeld zien. Cijfers, die ook de Europese Commissie moet kennen. De crisis is voorbij, meneer Hollande? De realiteit is dat Frankrijk in feite failliet is.

De Franse staatsschuld is onhoudbaar. Zeker bij zo'n enorm overheidsapparaat als het Franse. En ondanks de al tientallen jaren durende geldtransfers vanuit Brussel richting Franse landbouw is die sector niet hervormd. Sterker nog, in plaats dat het geld werd gebruikt voor sanering en innovatie is het geld gebruikt voor een verdere vergroting van de quartiare sector. Een probleem waar heel Zuid-Europa mee kampt. Ook hier maar een grafiekje; beelden zeggen soms meer dan woorden.

De trend is duidelijk: skyhigh. Het verschil met Duitsland ook. En bedenk daarbij, dat de Franse economie de tweede economie is van de eurozone. Het Franse begrotingstekort ligt ruim boven de bekende drie procent. En al heeft Frankrijk meer tijd gekregen van de EC om dat tekort binnen de afgesproken norm te brengen, een kind kan zien dat ze dat niet gaan halen. Ook niet met het STEP (Short Term European Paper) programma van meneer Draghi, dat de Franse centrale bank toestemming geeft -buiten de afspraken en buiten de ECB om- om vers geld bij te drukken voor de kwijnende Franse bankensector. De Franse bankensector is nog zwakker dan de kwijnende Franse auto industrie.

Samengevat: Frankrijk is failliet. Er is geen dekking voor de huidige (én toekomstige) Franse pensionado's; de overheidsuitgaven, uitgedrukt als percentage van het Bruto Binnenlands Product bedragen 56 procent; de staatschuld is skyhigh, meer dan 90 procent van het BBP; het begrotingstekort is ruim boven de Brusselse norm; de werkloosheid breekt alle records; de landbouw is verouderd; de industrie vergane glorie en de banken zijn broke. Dát is Frankrijk anno 2013. Maar de Fransen lijken te denken dat het allemaal wel goed zal komen. En daar hebben ze nog een punt ook: ze gijzelen de nog immer beschaamde Duitsers; ze manouvreren met de beoogde Banken Unie hun banken in de veilige haven; en als klap op de vuurpijl hebben ze nu ook nog een zondebok gevonden op het wereldtoneel: Syrië. Een uitgelezen kans voor de Franse 'bommen brigade' om de aandacht af te leiden van de binnenlandse problemen en daarbij 'en passant' de zakken te vullen met wapenverkoop. Als het niet zo triest was zou je kunnen glimlachen over zoveel hypocrisie.

De vraag dient gesteld te worden of het zo langzamerhand geen tijd wordt om van Frankrijk te eisen haar bevoorechte zetel in de VN veiligheidsraad in te leveren, want de rol die het land toebedeeld krijgt in de internationale politiek staat in geen verhouding tot haar werkelijke positie.