Weinig verschuivingen in peiling De Hond

Zoals altijd op zondagochtend keek ik vanmorgen vol spanning naar mijn inbox: er zat een nieuwe peiling van Maurice de Hond aan te komen. Ja, ja, we zouden zien wat het oordeel van de kiezer deze week was; wie heeft het goed gedaan, wie slecht, en wie net voldoende?

Kom maar op met die cijfers!

Helaas viel de uitslag een beetje tegen te vallen. De verschuivingen zijn namelijk minimaal: één VVD-zetel gaat naar D66, één ChristenUnie-zetel gaat naar het CDA. Dat is het dan wel.

Daar heb je dan op zitten wachten: enkele verschuivingen die honderd procent in de foutmarge vallen en die je dus rustig kunt negeren.

Maar goed, gelukkig is er toch nog iets interessants te melden deze week. Uit de peiling blijkt namelijk ook dat er bijzonder veel steun is voor aanvallen op ISIS, en dan met name in Irak. Zo blijkt dat maar liefst 81% van de Nederlandse kiezers achter de beslissing van de VS staat om te beginnen met luchtaanvallen. Dat geldt zelfs voor de normaal behoorlijk pacifistische kiezers van de SP: 66% van hen steunt de militaire acties van Amerika. Onder VVD- en CDA-kiezers is de steun het hoogste met 91% en 88% resp.

Interessant genoeg steunt de overgrote meerderheid de betrokkenheid van Nederland ook. Slechts 18% vindt dat wij niet mee hadden moeten doen. 70% vindt van wel, waarvan iets meer dan de helft (37% van het hele electoraal) vindt dat we ook mee hadden moeten doen met de luchtaanvallen op ISIS-doelen in Syrië.

Tenslotte vindt 41% dat er grondtroepen moeten worden ingezet, tegenover 41% die zoiets niet steunen; wat dat betreft is Nederland dus verdeeld. Het moet niet al te lastig zijn om, als het zover komt, toch een meerderheid te krijgen die grondtroepen steunt: de regering moet dan gewoon keer op keer uitleggen dat deze strijd niet zonder grondtroepen kan worden gewonnen.

Kortom, de wekelijkse peiling wat betreft de zetelverdeling in de Tweede Kamer is niet zo interessant, maar wat de oorlog tegen ISIS betreft is er wel degelijk het één en ander te melden. Het is daarbij opvallend dat Nederlanders vaak moediger en pro-actiever zijn in hun aanpak dan de meeste politici.