- Arash Mashadi - Een salonsocialist genaamd Jesse Klaver

Velen van jullie hebben dit vast al gemerkt of voelen het aan. Er is iets raars aan de hand in Nederland. We gaan in snelvaart de verkeerde kant op. De Tweede Kamer zit vol met politici die volledig overtuigd zijn van hun eigen gelijk. Deze mensen blijven hun gedachten steeds weer herhalen, totdat ze vanzelf als "waarheid" worden aangenomen. Extra pijnlijk is het voor de mensen uit het vak of degenen die, door ervaring, weten dat het puur onzin is. Luchtkastelen verkopen kunnen dit soort figuren dan ook als de beste. Laten we eerlijk zijn: als ik jullie vertel dat ik alles “eerlijk” ga verdelen, scoor ik waarschijnlijk meer stemmen dan iemand die zegt dat het eerlijk verdelen van alle welvaart juist tot oneerlijke situaties leidt. Het klinkt onsympathiek en je zou denken dat de zwakkeren worden buitengesloten. Het tegendeel is waar. Want het laatste wat je wilt, is dat de sterkste schouders Nederland verlaten door een ongunstig fiscaal klimaat. Als die sterke schouders vertrekken, blijven de “zwakkere schouders” over, en is er niemand meer die voor de allerzwaksten zorgt. Vergelijk dit met de zuurstofmaskers in een vliegtuig: de ouder moet eerst zichzelf voorzien van een zuurstofmasker, en dan pas het kind. Het idee is dat de ouder wél voor het kind kan zorgen, en niet andersom. Nederland dreigt, door toedoen van linkse populisten, te transformeren in een tweede Venezuela. In Venezuela is de welvaart "eerlijk" verdeeld, en het resultaat is dat iedereen daar even arm is. De staat heeft alle rijkdom naar zichzelf getrokken en niemand krijgt iets van de grond. De economie ligt daar volledig stil.

Nu we het toch over de economie hebben: Jesse’s begrip van de economie is een beetje zoals dat van een kind dat denkt dat als je de snoepwinkel op je verlanglijst zet, je echt elke week gratis snoep krijgt. Gewoon omdat “dat eerlijk is”. Volgens Jesse heeft economie niets te maken met vraag en aanbod. Voor hem is het veel meer een magisch toverland waar je alles zomaar kunt veranderen als je maar hard genoeg in je dromen gelooft. “Meer huizen? Geen probleem! We pakken ze gewoon af van de rijken en geven ze aan de armen! Dan heeft iedereen een huis!” Of misschien denkt hij dat de huizen spontaan worden gebouwd door een groepje mensen. Wie de bouwmaterialen en de kosten betaalt, maakt hem blijkbaar niet uit. Als het echt moet, doet de staat het wel. Als er geen geld is? Geen probleem! We drukken gewoon wat extra geld en voilà, probleem opgelost! Of nog beter, we verhogen gewoon de belastingen! Geld mag volgens Jesse geen probleem zijn, en het interesseert hem niet! Tenminste, andersmans geld interesseert hem niet.

Jesse komt vaak met voorstellen die lijken op het idee van een kind dat zegt: “Waarom werken we niet gewoon allemaal vier uur per week en krijgen we allemaal een Ferrari?” Want dat klinkt natuurlijk super eerlijk en gelijk, toch? De wereld zou een betere plek zijn als we gewoon meer zouden delen, volgens Jesse’s boekje. Uiteraard deelt hij zelf niets uit, maar deelt het wel met andermans geld. Jouw geld! Maar terwijl Jesse in luchtkastelen gelooft en dit soort onzin aan het volk belooft, komt de echte wereld gewoon met de rekening: hoeveel kost dat eigenlijk? Want iemand moet de rekening uiteindelijk betalen, en met de plannen van dit soort clowns krijgt de burger altijd de rekening gepresenteerd.

De vraag is dus: begrijpt Jesse de economie? Zijn fantasierijke voorstellen lijken meer op die van een kind dat denkt dat je alles mooier kunt maken door een beetje glitter op alles te strooien. Het klinkt misschien leuk als je naar de basisschool gaat, maar in de echte wereld kom je niet ver met "maar je moet gewoon geloven dat het kan". Het lijkt wel alsof hij elke keer dat iemand “schaarste” zegt, denkt: “Nou, dat wordt veroorzaakt door economen, laten we het gewoon anders doen!”

In plaats van te zeggen: “Laten we eerst de basisprincipes begrijpen en dan pas met een plan komen”, komt hij liever met ideeën zoals: “Waarom geven we niet iedereen gratis geld?” En dan vraag je je af: “Ja, en wie houdt de winkel open als we allemaal vakantie hebben?” Maar dat wil Jesse uiteraard niet horen. Zijn denkwijze komt in de buurt van die van een klein kind of een fantast. Hij heeft een magische, utopische visie van de economie, maar als je iets dieper graaft, blijkt het meer op een fantasieverhaal te lijken. Net als zijn collega Frans Timmermans, denkt Jesse Klaver dat economen de economie hebben ontworpen. De realiteit is echter dat ieder persoon onderdeel is van de economie. De economie begint bij een verlangen naar een product, waarop vraag ontstaat, waarop producenten hun aanbod leveren. Dus nee, niemand is de baas over de economie. Economen kunnen hooguit scenario's schetsen en doorrekenen wat de gevolgen zijn van bepaalde scenario's en daarop advies geven.

Het is vanzelfsprekend dat Jesse Klaver niet zo dol is op economen. Zij prikken immers door zijn onsamenhangende verhalen heen. Jesse Klaver heeft zelf nooit een opleiding afgerond. Nu is dat uiteraard geen ramp, als je daarna maar gaat werken en je werkvloer je school wordt. Maar Jesse Klaver is direct de politiek ingegaan. De combinatie van geen opleiding en geen werkervaring is de reden waarom hij totaal niet snapt waar hij over praat. Tevens de reden waarom hij zo abstract en vaag mogelijk is in zijn uitspraken. Eigenlijk snapt Jesse Klaver ook helemaal niet wat hij zegt. Hij zegt het alleen op een overtuigde manier. Hij heeft simpelweg geen idee van de scenario’s die ontstaan door wat hij voorstelt. Hij kan niet doorrekenen en kan zich niet voorstellen hoe het is om financieel onder druk te staan. Waarom? Omdat hij zelf nooit heeft gewerkt! Vanuit zijn positie is het makkelijk om te schreeuwen dat de belastingen verhoogd moeten worden zodat de overheid snoep kan uitdelen. Maar uiteindelijk ben jij degene die de rekening betaalt, en niet Jesse. Integendeel, hij leeft van belastinggeld. Daarvan wordt zijn salaris immers betaald.

Oké, wat mijn ongezouten mening over Jesse Klaver betreft, is nu wel duidelijk: “Ik heb hem niet hoog zitten,” en dat is nog zacht uitgedrukt. Hoewel ik probeer netjes te blijven, heb ik eerlijk gezegd moeite om binnen de kaders van fatsoensnormen te blijven, en misschien ben ik daar een beetje overheen gegaan. Mijn excuses daarvoor. Waarom mijn frustratie? Allereerst verkoopt Jesse Klaver luchtkastelen die onder een breder publiek goed in de smaak vallen! Denk bijvoorbeeld aan uitspraken waarin hij de rekening bij de rijken wil neerleggen. Maar wie zijn die “rijken”? De rijken zijn simpelweg de gewone burgers, oftewel de middenklasse. Want om zijn plannen te verwezenlijken, red je het absoluut niet door de top 2% van Nederland zwaarder te belasten. Al zou je dat doen, ontstaat er een oneerlijke situatie, omdat de rijkste mensen in Nederland al te veel belasting betalen en alles dreigen te verliezen. Iedereen die denkt dat dit niet het geval is, kraamt onzin uit.

Dus uiteindelijk leiden dit soort populistische plannen tot een belastingverhoging voor iedereen, juist voor de mensen die het al zwaar hebben. En stel dat je de rijken wel zwaarder zou belasten, dan zal er een uitstroom van welvaart ontstaan. Denk je dat jij in Nederland zou blijven als je volledig wordt leeggeplukt? Veel Nederlanders zijn al aan het emigreren naar landen zoals Dubai omdat de fiscale situatie in Nederland onhoudbaar is. Nu hoor en lees ik vaak dat mensen daar geen boodschap aan hebben, maar de uitstroom van de middenklasse en daarboven zal jou ook treffen. Het laatste wat je wilt, is dat de middenklasse verdwijnt en alleen de lage middenklasse overblijft, zodat de staat gedwongen wordt om de rekening door de lage middenklasse te laten betalen. Want dan hebben we allemaal een serieus probleem! Zoals ik eerder al zei: “Iedereen wordt even arm.” Overdrijf ik? Kijk maar naar Venezuela. Daar heeft dit proces zich al voltrokken en er is geen weg meer terug.

Verder zijn de ideeën van Jesse Klaver niet alleen dom en populistisch, maar hij is ook nog eens hypocriet. Jesse Klaver verwijt andere politici regelmatig dat zij polarisatie veroorzaken met vijanddenken, terwijl hij zelf ook aan vijanddenken doet. Zo noemt hij verhuurders van woningen consistent “huisjesmelkers”. Jesse heeft ook verschillende keren kritiek geuit op ondernemers. In de wereld van Jesse draait het allemaal om het hoger doel: we moeten stoppen met geld denken, maar ondertussen geniet hij zelf van een inkomen van ongeveer 160.000 euro per jaar. Zeg dit maar tegen iemand die slechts 24.000 euro per jaar verdient en daar zijn huur en andere rekeningen van moet betalen. Klaver profileert zichzelf als een Robin Hood die opkomt voor de armen door het af te pakken van de rijken en dit weg te geven aan de armen. Terwijl zijn plannen er gewoon voor zorgen dat het geld van iedereen wordt afgepakt en verdeeld onder een klein clubje mensen, waar hij zelf ook deel van uitmaakt. Want Klaver wordt niet betaald door een werkgever of klanten, maar van jouw belastinggeld. Dit is wat men bedoelt met “links lullen, rechts zakken vullen”. Je houdt mensen zoet met beloftes en ondertussen spek je je eigen zakken zoveel mogelijk op! Wat dat betreft heeft Klaver meer weg van een foute influencer dan van een slimme politicus die het beste voor Nederland wil. Hij verkoopt dromen en wordt daar zelf alleen maar rijker van.

En toch zie ik in de blik van Klaver een onnozel figuur. Soms zie ik aan hem dat hij zijn eigen fabeltjes ook echt gelooft. Klaver lijkt, zoals ik het zie, een slachtoffer van pure zelfmisleiding. Het grote gevaar zit in het feit dat hij in zichzelf is gaan geloven. Dat maakt hem pas echt gevaarlijk! Want daardoor is zijn overtuigingskracht bij jongeren en kwetsbare mensen nog groter. Die denken: “Hij zit in de Tweede Kamer en draagt een pak, dus het zal wel kloppen.” Daarom vind ik dat het ieders morele plicht is om geen blad voor de mond te nemen en het beestje bij zijn naam te noemen: “Jesse Klaver is niet goed bij zijn hoofd.” Een volledige mislukking die met zijn achterlijke praatjes Nederland naar de Filistijnen kan helpen, samen met zijn mentor “Holle Frans”.

Zo, dat lucht op! Nu ik publiekelijk heb duidelijk gemaakt wat ik van deze twee salonsocialisten vind, wil ik Jesse Klaver publiekelijk uitdagen:

Beste Jesse, je doet je voor als een wereldverbeteraar. Je hebt overal kritiek op en denkt alle wijsheid in huis te hebben met je onzinnige geswets over de huizenmarkt. Ik daag je publiekelijk uit om contact met mij op te nemen. Laten we er samen voor zorgen dat jij vijf woningen gaat verhuren in box 3! Laten we samen lekker sociaal doen! Kan gewoon, toch?