Column Sid Lukkassen: 'Plan tot landonteigening noopt tot afstoffen Neurenberg'

De landsadvocaat vindt dat de vergunningen moeten worden ingetrokken van boeren die nabij natuurgebieden te veel stikstof uitstoten. Hij schrijft dit in een advies aan het ministerie van Landbouw, meldt het AD.

Vorige week werd bekend dat het Planbureau voor de Leefomgeving twee plannen heeft geanalyseerd om boeren die niet vrijwillig meewerken, te onteigenen of te verplaatsen. Een woordvoerder van demissionair minister Schouten zegt dat het ministerie in kaart brengt welke stappen mogelijk zijn in de verdere stikstofaanpak. Van het advies van de landsadvocaat “nemen we kennis”. Het ministerie benadrukte eerder nog dat het om plannen gaat en dat er door dit demissionaire kabinet geen besluiten worden genomen. De reactie is nu: “Deze exercitie loopt nog. In de gebiedsgerichte aanpak kijken we met de betrokken partijen wat nodig en mogelijk is in overbelaste natuurgebieden. Verplichtende maatregelen zijn daarin altijd het sluitstuk van een proces.”

Build Back Better

De plannen die de landsadvocaat voorstelt liggen in lijn met de ‘Build Back Better’ voornemens die momenteel (klaarblijkelijk op instigatie van het World Economic Forum) in vrijwel alle Westerse democratieën op dictatoriale wijze worden doorgevoerd. Dictatoriaal, omdat het programma achter de slagzin ‘Build Back Better’ in verkiezingsprogramma’s angstvallig is vermeden (op FvD en PVV na), maar die als bij toverslag wél werkelijkheid dreigen te worden. Die voornemens behelzen dat de gewone burgers geen bezittingen meer mogen hebben, zodat ze zich allemaal veel fijner voelen volgens het WEF.

Het bouwen van huizen op wat nu nog boeren-eigendom is, behoort tot die plannen; beleggers kopen inmiddels alle starterswoningen op voor prijzen ver boven de vraagprijs. Het gevolg is dat een normaal mens geen kans meer heeft om eigen bezit te verwerven en straks (duur) moet huren: “You will own nothing, and you’ll be happy.” Om de druk erop te houden, worden ook nog eens talloze kansloze ‘vluchtelingen’ geïmporteerd, die – gesubsidieerd en wel – de voor gewone burgers onbetaalbare huizen bezetten. Zo is in Burgum de bouw gestart van een nieuw asielzoekerscentrum: feitelijk gewoon een luxe nieuwbouwwijk. Zijn de Tweede Kamerfracties hiervan op de hoogte?

Neurenberg

De uitvoering van dergelijke plannen, die niets minder beogen dan de bevolking te knechten, zijn destijds in Neurenberg veroordeeld. Hoofdaanklager Robert H. Jackson sprak toen de volgende woorden (vertaald):

“Het voorrecht om voor de eerste maal in de geschiedenis een rechtsgang in te leiden, voor misdaden tegen de vrede en de burgers van Duitsland en de wereld, is een grote verantwoordelijkheid. De misdaden die wij onderzoeken en [vragen te] veroordelen, die zo zorgvuldig zijn uitgedacht en voorbereid, met zúlke grote gevolgen voor de Duitse bevolking, de mensheid en de menselijke vrijheid, zijn zó immens en omvangrijk, dat zij niet mogen worden getolereerd, onbesproken mogen blijven, laat staan onbeoordeeld of niet veroordeeld. Wij kunnen simpelweg niet toestaan dat zij ooit nog worden herhaald.”

[…]

“De rede maakt dat wij de wet niet alleen van toepassing kunnen verklaren op uitsluitend gewone burgers. De wet moet ook van toepassing zijn op hen die in een positie van heersende macht verkeerd hebben of nog verkeren, en die daarvan gebruik maakten of maken, op een manier die de weg heeft geopend naar een toekomst van knechting, het ontmantelen van democratie, het schenden van fundamentele oordeelsrechten van burgers en het verhinderen van de hen toekomende vrijheid van meningsuiting.”[1]

De rechtsgang in Neurenberg stond aanvankelijk onder druk van het ‘legaliteitsbeginsel’. Dat wil zeggen dat het een juridische doodzonde is wanneer mensen vervolgd werden voor delicten die niet van tevoren strafbaar waren gesteld (in het internationale recht).[2] De geallieerden wisten vervolgens uit hun nationale wetten een aantal universeel, internationaal aanvaardbare en geldige wetgeving te destilleren, die als beginpunt van het internationaal recht worden beschouwd. Op grond van die eerste, samengestelde beoordelingsgronden, werden de nazi’s veroordeeld. In de woorden van Jackson:

“De wet moet ook van toepassing zijn op hen die in een positie van heersende macht verkeerd hebben of nog verkeren, en die daarvan gebruik maakten of maken, op een manier die de weg heeft geopend naar een toekomst van knechting, het ontmantelen van democratie, het schenden van fundamentele oordeelsrechten van burgers en het verhinderen van de hen toekomende vrijheid van meningsuiting.”

“Het milieu is slechts een middel, een rechtvaardiging”

Dat laatste is het punt wat nu is bereikt. De woorden van de landsadvocaat maken het er vooral niet beter op voor de regering: hij stelt in zijn advies namelijk dat er “grote spoed” nodig is, omdat er op sommige plekken snel weer vergunningen afgegeven moeten worden voor de bouw van huizen en wegen. Het gaat dus niet meer om het milieu: dat is slechts een middel, een rechtvaardiging om boeren snel van hun land te jagen. In werkelijkheid gaat het dus om hun land en om het afnemen van bezit, zodat iedereen ‘happy’ is en de grote investeerders (lees: het WEF) nog het meest.

Vergunning tot regeren ontbreekt

Wij hebben goed te begrijpen dat de vergunning om te regeren in feite al enige tijd geleden is ingetrokken. Voor zoveel dat nog niet doorgedrongen is, heeft de regering zichzelf ook al genoodzaakt gezien af te treden, nadat in de toeslagen affaire bleek dat de regering zich systematisch bezighield met “ongekend onrecht”. Kennelijk heeft dat laatste nog niet tot voldoende zelfreflectie geleid, want deze regering koerst vrolijk verder onder het motto “jullie kunnen ons niet nog eens wegsturen”. Dit zei Rutte eind 2020 letterlijk in debat met Geert Wilders. Het moet hen dus duidelijk worden dat dit wel degelijk kan.

Naast het goedpraten van aankomende landonteigeningen wordt onder het mom van verplichte QR codes intussen de basis van het social credit systeem gelegd, zoals dat in China al bestaat. Tegen deze achtergrond lijkt het maar niet kunnen vormen van een kabinet opzettelijk te zijn, zodat het demissionaire machtsvertoon kan voortduren.

In het licht van dit alles zijn veel Nederlandse volksvertegenwoordigers verworden tot een gekunstelde optuiging van partijpolitieke belangen, waarin alleen absoluut loyale deelnemers verkiesbaar zijn. De rest wordt zorgvuldig buiten het politieke partijkartel gehouden. Zo is in de Kamers een gezelschap ontstaan dat geen inmenging duldt en functietoewijzing enkel via coöptatie toestaat: ‘Ons kent ons’, gedwee meebuigend met de koers van het World Economic Forum.

Robert H. Jackson in 1945:
“Wat een rechtsverhandeling als deze zo bijzonder maakt, is de sinistere en desastreuze invloed van de verdachten op onze samenleving, op deze wereld, die ons nog lang zullen blijven achtervolgen ook als hun lichamen allang zijn vergaan tot stof.”

De machtsmiddelen van de overheid dreigen te worden ingezet tegen de natuurlijke vrijheden van burgers. Als we dit toestaan, dan verdienen wij niet anders.

U kunt Sid Lukkassen volgen via Telegram, zijn nieuwsbrief en steunen via BackMe, zodat dit belangrijke denkwerk verder kan! Want instituties zijn in handen van links en zullen dit denkwerk nóóit vergoeden.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Ton Nijhof.

[1] Hoofdaanklager Robert H. Jackson bij aanvang van het proces van Neurenberg, 20 november 1945 tot 1 oktober 1946.

[2] J. Heydecker: Opmars naar de galg. Het proces van Neurenberg (Amsterdam, 1984) VIII.