- Frits Bosch - Nederland neigt naar totalitarisme

Zij zegt in haar bekende boek “The origins of totalitarianism”, 1951, dat er veel misverstanden daarover bestaan waarvan de meest voorkomende is dat totalitarisme een vorm van tirannie, dictatuur is. Dat is niet zo. Totalitarisme staat niet per definitie gelijk met wetteloosheid, maar vervangt het door nieuwe wetten en een nieuwe ideologie. Een dictator daarentegen schuift de bestaande wetten opzij en zet willekeur daarvoor in de plaats en kent geen ideologie.

Nazisme en stalinisme zijn beiden totalitair. Ze zijn volgens Arendt niet elkaars tegenpool. Zowel Hitler als Stalin was totalitair omdat zij beiden een ideologie hadden. Hitler werd afgeschilderd als Heiland, Stalin als Vadertje. Hitler beloofde de nationaal socialistische ideologie; Stalin zei dat hij de erfgenaam was van het marxisme is. Een ander misverstand is dat het nazisme extreem nationalistisch is. Volgens Arendt is dat onjuist. Het totalitarisme van Hitler en Stalin was compleet tegen de eigen bevolking gekeerd. Het was uiteindelijk buitengewoon destructief en juist contra nationalisme. Als nazisme rechts wordt genoemd (wat ik met auteur Robin te Slaa onjuist vindt, waarvoor ik ook naar mijn Kafkaistan i.s.n. verwijs) dan zou het volgens Arendt onjuist zijn om nationalisme als rechts te beschouwen.

Fascisme en marxisme zijn twee kanten van eenzelfde medaille met een maakbare utopische samenleving als uitgangspunt en doelstelling. Beiden zijn dus links. Het totalitarisme vervangt het partijsysteem door een massabeweging. Een dictatuur doet dat niet: het partijsysteem wordt vervangen door het ‘systeem’ van de dictator. Een totalitaire beweging maakt gebruik van propaganda met als kenmerk dat de ideologie onfeilbaar is op basis van onfeilbare wetenschap.

De vraag is nu: waar staat Nederland in dit verband? Neigen wij meer naar een dictatuur of naar totalitarisme? Het antwoord luidt: we neigen naar totalitarisme. De elementen hiervoor zijn: het ondubbelzinnige geloof in een maakbare samenleving, de utopie. Zie ook WEF, The Great Reset, en Bilderberg conferenties. Dit gaat gepaard met de overtuiging van de onfeilbaarheid van de eigen denkwereld en wetenschap en van de onkunde en foutieve denkbeelden van ‘anderen’. Men wenst geen alternatief in overweging te nemen en men verkettert ieder die dat doet. Vervolgens is er de propaganda van de mainstreammedia, het activisme binnen de wetenschappen en de cancelculture.

Voorts is de neiging om partijen volgens de Wpp te willen verbieden, puur op basis van uitingen in plaats van handelingen, het ‘doen’, een vrij sterk element in de richting van totalitarisme. Tenslotte: identitypolitics is racistisch en totalitair, het maakt immers dwangmatig onderscheid naar kenmerken waar een mens niets aan kan doen. Het beleid is er op gericht hierop te selecteren. Dat is positieve discriminatie maar impliceert ook negatieve discriminatie. Identitypolitics maakt Nederland institutioneel racistisch. In totalitair Nazi Duitsland floreerde identitypolitics.

De slotsom is dat Nederland (nog) geen totalitaire samenleving vormt, maar wel bedenkelijke stappen in die richting zet.