Michael van der Galien is hoofdredacteur en eigenaar van De Dagelijkse Standaard (DDS). Foto: eigen foto.
Iran minder sterk dan gedacht: zwakke reactie toont overschatting van ayatollahs
De raketten van Iran zijn gelanceerd. Maar de grote, verwoestende klap waar Israël, de VS en Europa bang voor waren? Die bleef uit.
Een paar luchtaanvallen, een salvo overdag — dat was het.
En dat is op z’n zachtst gezegd opvallend. Want al twintig jaar wordt Iran in het Westen voorgesteld als dé grote dreiging van het Midden-Oosten, met als hoogtepunt het verhaal van een ‘bijna voltooide’ kernbom. Maar wie kijkt naar de feiten van deze week, ziet vooral dit:
Iran heeft weinig gedaan. En nog minder kunnen doen.
(Artikel gaat verder onder deze oproep)
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org
De grote dreiging? Of een papieren tijger?
- Israël bombardeert nucleaire installaties, commandocentra en het ministerie van Defensie.
- De Mossad rijdt al jaren zonder belemmering door Teheran.
- Iraanse wetenschappers verdwijnen, auto’s exploderen, systemen vallen uit.
En de respons? Niks. Geen massale aanval. Geen grote klap. Geen escalerend front met Hezbollah of Houthi’s.
Er is maar één conclusie mogelijk:
We hebben de buitenlandse macht van Iran jarenlang totaal overschat.
Maar als Iran zo zwak is… waarom valt Israël dan nu aan?
Israël zegt dat Iran “weken verwijderd” is van een kernbom. Maar dat horen we al sinds 2004.
Elke paar jaar komt er een inlichtingenrapport, een speech in de Knesset, een alarmerend stuk in The Times of Israel — en het verhaal is telkens hetzelfde: bijna daar, maar nog nét niet.
We zitten inmiddels bijna op 20 jaar dat we dit verhaal horen. En dat maakt het verhaal ongeloofwaardig.
Zelfs mensen die Israël steunen, moeten zich afvragen:
Is het nucleaire excuus een rookgordijn voor iets anders?
De echte angst van Israël? Regionale invloed – niet een atoombom
Een andere verklaring is dat Israël vreest voor de regionale invloed van Iran:
- De steun aan Hezbollah
- De aanwezigheid in Syrië
- De wapenleveringen aan Jemen
- De dreiging vanuit Irak
Maar ook daar geldt: die ‘macht’ blijkt vooral schijn.
Hezbollah is verzwakt. Assad is geen factor meer. De Houthi’s vechten lokale oorlogen. En de Iraanse invloed op straat is meer ideologie dan infrastructuur.
Sterker nog: de Mossad bewijst keer op keer dat Iran zó lek is als een mandje.
Elke Iraanse verdedigingslijn lijkt gecompromitteerd.
Dus waarom nu deze aanval?
De Israëlische aanval lijkt dan geen reactie op een directe dreiging, maar een strategische keuze om zwakte genadeloos uit te buiten.
Nu Iran verzwakt is, economisch kreunt, en politiek geïsoleerd is, grijpt Israël het momentum om een decennia oude vijand knock-out te slaan.
Maar hoe rechtvaardig is dat? Hoe verstandig?
En vooral: wat levert het op?
- Nog een ingestort land in het Midden-Oosten?
- Een nieuwe vluchtelingencrisis?
- Een vacuüm waarin radicale krachten de macht grijpen?
We mogen het Iraanse regime dan terecht verachten — maar blind achter een Israëlische strategie aanhollen is dom.
Er is altijd een motief achter het motief.
En deze week leert ons één les boven alles:
Iran is zwak. En wie nu aanvalt, doet dat niet uit noodzaak – maar uit ambitie.
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten