-Mark Jongeneel- 9/11: 24 jaar later de dag dat de jihad ons wakker had moeten schudden

We herinneren ons allemaal de beelden: mensen die sprongen uit de Twin Towers om niet levend verbrand te worden, het Pentagon in puin, en de helden van vlucht 93 die hun eigen levens opofferden om een nog grotere ramp te voorkomen. En toch – er zijn maar bitter weinig mensen bij wie deze gebeurtenis de ogen echt heeft geopend.

Sinds die dag hebben we niet alleen te maken gehad met de terreur zelf, maar ook met een leger aan complotdenkers die beweren dat 9/11 een inside job was. Onzin van de bovenste plank. Er is geen enkel geloofwaardig bewijs dat de Amerikaanse overheid zelf de aanslagen organiseerde.

Het is ook een grove belediging aan de duizenden slachtoffers en hun families om te suggereren dat zij zouden zijn omgekomen door hun eigen overheid. De harde realiteit is dat 19 islamitische fanaten, met namen en paspoorten, bekend bij hun moskeeën en gemeenschappen, deze aanslagen uitvoerden in naam van de jihad. Punt.

Complotdenkers leiden af van de kern: dat dit het begin van de islamitische overheersing was zoals jihadisten die zelf prediken. En terwijl moslims in de Palestijnse gebieden destijds letterlijk feest vierden over de dood van duizenden Amerikanen, zat het Westen te hakkelen over multiculturaliteit en dialoog.

Wie terugkijkt, ziet een rode draad: 9/11 was geen losstaand incident, maar het startschot voor een golf van jihadistisch geweld: van Madrid tot Londen, van Parijs tot Brussel. Iedere keer weer onschuldige burgers als doelwit.

En toch lijkt de politieke elite blind. Er wordt meer energie gestoken in het bestrijden van “islamofobie” dan in het benoemen van het probleem: islamitisch terrorisme. 9/11 had ons wakker moeten schudden. In plaats daarvan is het Westen in slaap gesust door politieke correctheid.

En dan nu, 24 jaar later, de brute moord op Charlie Kirk. Een conservatieve opiniemaker die het in zich had om ooit president van de VS te worden, die wél durfde te benoemen waar het misgaat in onze samenleving. Zijn moord is geen toevallig incident, maar onderdeel van dezelfde strijd: een oorlog tegen westerse waarden, tegen vrijheid van meningsuiting, tegen alles waar onze beschaving voor staat.

Of het nu gaat om jihadisten die vliegtuigen kapen of extremisten die een politieke tegenstander uit de weg ruimen: de boodschap is hetzelfde. Wie de waarheid durft te spreken, moet zwijgen, desnoods door geweld.

24 jaar na dato blijft 9/11 een litteken. Maar het is ook een herinnering, een waarschuwing. We mogen ons niet laten inpakken door leugens van complotdenkers of de sussende woorden van politieke elites.

9/11 was het begin van de jihadistische terreur. Charlie Kirk is het bewijs dat die strijd nog lang niet voorbij is.

De vraag is niet of we dit gaan negeren. De vraag is: hebben we de moed om eindelijk wakker te worden? Of moeten er nog meer slachtoffers vallen?