Mark Jongeneel is redacteur voor De Dagelijkse Standaard en schrijft af en toe ook columns.
-Mark Jongeneel- De SP blijft marginaal: het eeuwige klagen zonder oplossing
Daar was hij weer: Jimmy Dijk, de nieuwe rode profeet van de SP. Met zijn standaard klaagzang op X: hoge huren, inflatie, migratie, toeslagenschandaal, woningnood, bezuinigingen, defensie-uitgaven — en als klap op de vuurpijl: cadeautjes voor aandeelhouders. Volgens Dijk zijn Wilders en Yesilgöz eigenlijk gewoon "Rutte V", alsof het allemaal één pot nat is. Je zou bijna denken dat Nederland op instorten staat. Alleen: als het allemaal zó erg is, Jimmy, waarom zit jouw partij dan al jaren muurvast in de politieke marge?
De SP: de grootste verliezer van het nieuwe tijdperk
De SP is de tragische overlever van een links dat zijn tijd allang heeft gehad. Jarenlang wisten ze nog een deel van de ‘gewone man’ aan zich te binden, maar die kiezer is al tijden op drift. Hij stemt nu PVV, BBB of NSC. Waarom? Omdat deze partijen tenminste snappen waar het écht over gaat: massamigratie, nationale identiteit, veiligheid en bestaanszekerheid voor het eigen volk. Thema’s waar de SP óf laf over zwijgt, óf zich schaamteloos bij het kartel aansluit.
Lees ook
Boos zijn is geen politiek programma
De SP blinkt al decennia uit in één kunstje: verontwaardigd zijn. Altijd boos, altijd slachtoffer, altijd een ander die het gedaan heeft. Maar boosheid zonder oplossing is hol geschreeuw. De SP komt nooit verder dan het roepen van dooddoeners over ‘het grootkapitaal’ en ‘multinationals’. Intussen laten ze de olifant in de kamer – massa-immigratie en de explosieve bevolkingsgroei – volledig buiten beeld. Blijkbaar is het voor de SP makkelijker om over huurverhogingen te jammeren dan om de open grenzen ter discussie te stellen.
Links verliest, omdat het weigert de realiteit onder ogen te zien
Nederland is veranderd, maar de SP blijft hangen in het jaren '70-sprookje van de klassenstrijd. Terwijl de verzorgingsstaat wordt leeggezogen door een eindeloze instroom van migranten en asielzoekers, heeft de SP daar nauwelijks kritiek op. Terwijl gewone Nederlanders hun eigen land niet meer herkennen, mompelt de SP nog altijd over ‘arbeidsmigratie’ alsof het om een noodzakelijk kwaad gaat. De culturele afbraak en de ondermijning van de sociale cohesie laat men gemakshalve maar even liggen. Je zou eens in de hoek van "radicaal-rechts" terechtkomen.
Woke, klimaat en islam: het rode zwijgen
En intussen wordt ook de SP langzaam maar zeker besmet door het giftige virus van het woke-denken. Islamkritiek? Durft men amper nog aan. Klimaatgekte? Gaat men grotendeels in mee. Identiteitspolitiek? Daar hoor je zelden fundamentele SP-tegenstand. Zo vervreemdt de partij zich van haar eigen traditionele achterban: de gewone Nederlander die wél trots is op zijn land, wél grenzen wil stellen, en wél schoon genoeg heeft van de multiculturele chaos.
De SP is niet meer de partij van de gewone man, maar een ideologisch verlamde sekte die nog steeds gelooft dat Nederland een soort Sovjet-socialistische heilstaat nodig heeft. Geen wonder dat ze elke verkiezing weer op hun bek gaan. Zolang ze weigeren het echte probleem – massa-immigratie en nationale teloorgang – te benoemen, blijft er van de SP weinig meer over dan een voetnoot in de politieke geschiedenis. En eerlijk gezegd: dat is precies waar ze thuishoren als zij hun koers niet veranderen.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten