-Mark Jongeneel- Plastic is fantastic: De dag na de verkiezingen

De VVD viert feest terwijl ze een zetel verliezen. Dat zegt alles over de staat van ons land. Vroeger vierde men winst, nu is men al blij als het verval niet te hard gaat. Benieuwd of Dilan Yesilgöz de meeste voorkeurstemmen heeft gehaald, of dat Vincent Karremans zich met zijn Rotterdamse flair naar voren heeft gewerkt. De VVD zit niet te wachten op een herhaling van het Rutte–Verdonk-scenario uit 2006, maar als de interne spanning oploopt, is dat precies wat ze krijgen: een partij die lacht terwijl de bodem onder haar eigen stoel wegzakt.

En dan de linkse hoek. GroenLinks-PvdA verliest. De partij die zichzelf als de ‘progressieve hoop van Nederland’ profileerde, blijkt net zo inspirerend als een lege koffiebeker op een klimaatcongres. De fusie lijkt al mislukt voordat ze goed en wel begonnen is. Timmermans heeft inmiddels zijn conclusies getrokken, en Jesse Klaver neemt het stokje over. Daarmee is de PvdA officieel verslonden door GroenLinks. Wat ooit een volkspartij was, is nu een speeltuin voor klimaatideologen met schuldgevoel.

Ook bij de SP was het huilen met de pet op. Clown Bassie-imitator Jimmy Dijk haalt keihard bakzeil. De man die dacht met geforceerde strijdtaal de arbeider terug te winnen, kwam niet verder dan het spreekwoordelijke circus. De kiezer prikte er dwars doorheen. De tijd van het rode pamflet en de megafoon is voorbij. Nederland wil oplossingen, geen imitatie van socialistisch cabaret.

Opmerkelijk is de opleving van het CDA: 19 zetels! Even leek het of de christendemocratie weer leeft. Maar laten we eerlijk zijn: het CDA blijft de hautaine regentenpartij die denkt dat Nederland een provincie van Brussel is. Dit is geen comeback, dit is een tijdelijke opleving, een reflex van nostalgie bij kiezers die nog geloven dat ‘vertrouwen’ iets betekent in Den Haag.

Wat mij betreft ligt de sleutel bij de BBB. De partij moet herstellen van het verlies en dat kan maar op één manier: maak Mona Keijzer partijleider. Ze is ervaren, stevig, authentiek en ze spreekt wél de taal van gewone Nederlanders. Mona Keijzer staat voor ‘palingpopulisme’, en dat is alleen maar positief: dicht bij het volk, nuchter, zonder Haagse franje. Daarmee kan BBB alleen maar omhoog klimmen. Caroline van der Plas verdient rust, Mona verdient het podium.  

En dan nog een klein feestje waard: Volt heeft nog maar één zetel overgehouden. Heerlijk nieuws. Deze pan-Europese partij, die vooral het belang van Brussel en niet van Nederland dient, is eindelijk door de kiezer teruggebracht tot haar ware proporties: een luidruchtig bijproject van de EU. Hopelijk verdwijnen ze bij de volgende verkiezingen helemaal uit de Kamer zodat het Nederlands parlement weer van Nederland wordt, en niet van het Europese idealisme waar niemand buiten de grachtengordel op zit te wachten.

Tot slot: felicitaties aan FVD, JA21 en 50PLUS met hun schitterende overwinning. Zij vormen de rechterflank die de PVV scherp moet houden. Forum heeft met Lidewij de Vos een frisse, geloofwaardige lijsttrekker die met een goed gestroomlijnde onlinecampagne precies wist waar ze de nieuwe kiezers moest vinden. Jong, zelfverzekerd en onvermoeibaar: ze heeft de partij een nieuwe dynamiek gegeven.

En zo ontwaken we in een Nederland dat tussen twee werkelijkheden in hangt. De helft koos voor verandering, de andere helft voor verarming. Het plastic lacht ons toe vanaf het Catshuis, maar gelukkig is er nog genoeg staal, verstand en strijdlust over aan de rechterkant om het te smelten.

Nu rest ons alleen nog het wachten op de uitslagen uit Amsterdam en de briefstemmers uit het buitenland. Pas dan weten we of Wilders of Jetten als winnaar uit de bus komt. Wat het ook wordt het land zal weten waar het staat. En dat wordt of een bevrijdende zonsopgang, of een regenboog van plastic beloften.