Burgemeester Halsema valt Wierd Duk frontaal aan – aanval op de journalistiek zelf

De aanleiding? Een post van Daniël Boomsma, die op het platform schreef dat Duk in een podcast heeft gezegd dat als de situatie in Nederland nog verder ontspoort, hij serieus overweegt om te vertrekken. Boomsma voegde daaraan toe: “Nou Femke Halsema, een schone taak, je weet wat te doen!”

In plaats van afstand te nemen van deze ronduit griezelige oproep – die klinkt als: ‘jaag hem maar weg’ – reageert Halsema direct met een aanval op Duk zélf.

“Is die man journalist?” “Oef, wat een toon.”

Halsema doet hier niet zomaar een persoonlijke uitglijder. Dit is een machthebber die zich publiekelijk uitspreekt tegen een kritisch journalist. Iemand met formele, politieke macht die bewust een journalist probeert te delegitimeren. En dat is levensgevaarlijk in een democratische rechtsstaat.

Dit is geen opiniemaker die een andere opiniemaker bekritiseert. Dit is de burgemeester van onze hoofdstad, iemand die namens het gezag spreekt, die publiekelijk twijfel zaait over het bestaansrecht van een journalist.

Waar haalt ze de arrogantie vandaan?

Wierd Duk is een gelauwerd journalist met decennia ervaring, die onder meer werkte voor Elsevier, de NOS, Der Spiegel en tegenwoordig voor De Telegraaf, de grootste krant van Nederland. Hij schrijft, onderzoekt, interviewt en confronteert. En precies daarom wordt hij zo vaak het mikpunt van links-liberaal Nederland.

Maar dat de burgemeester van Amsterdam – een functionaris zonder mandaat van het volk – zich inlaat met deze minachtende retoriek, is werkelijk ongekend.

Wat als een VVD-burgemeester dit over een NRC-journalist had gezegd? Wat als een PVV-bestuurder zich zo had uitgelaten over een redacteur van de Volkskrant? De verontwaardiging zou oorverdovend zijn geweest.

Het meest cynische van alles? Halsema spreekt Duk aan op zijn ‘toon’. Maar het is haar toon die hier problematisch is.

Een toon van superioriteit. Van neerbuigendheid. Van het idee dat alleen “goedgekeurde” journalisten recht van spreken hebben. – Dus als je kritisch bent op woke-beleid: verdacht. – Als je de problemen benoemt in de migratie- en integratiecrisis: “wat een toon.” – Als je als journalist weigert mee te huilen met het linkse narratief: “ben je wel journalist?”

Dat is de échte toon die hier klinkt. En hij komt uit het stadhuis aan de Amstel.

De vrijheid van de pers bestaat juist om de macht te controleren. Om vragen te stellen. Om tegengeluid te bieden. En of je Wierd Duk nu waardeert of niet, hij doet zijn werk. Precies zoals een journalist hoort te doen.

Femke Halsema zou dat moeten koesteren. In plaats daarvan ondermijnt ze de journalistiek die haar niet zint. En dat is veelzeggend. Het zegt meer over haar, dan over Duk.

Een machthebber die de pers aanvalt, is een machthebber die zichzelf te serieus is gaan nemen.

En dát is pas echt een gevaar voor de democratie.