Chris Woerts maakt Rob Jetten met de grond gelijk: “Nog nooit gewerkt!”

Het moment ontstond toen presentator Thomas van Groningen zei dat Jetten binnenkort te gast is bij het programma. Woerts’ reactie kwam onmiddellijk en vanuit het hart: “Een luchtfietser. Nooit gewerkt. Net als Jesse Klaver. Opgeklommen via de partijstructuren, maar nooit een dag verantwoordelijk geweest in het bedrijfsleven.”

En hij heeft gelijk. Rob Jetten is een klassiek product van de bestuurlijke bubbel. Al tijdens zijn studie bestuurskunde rolde hij de politiek in via D66 in Nijmegen. Daarna volgde een overheidstraineeship en de Tweede Kamer. Nooit werkte hij in het bedrijfsleven of in een sector waar prestaties afgerekend worden. Zijn hele carrière speelde zich af binnen politiek en overheid – gefinancierd met belastinggeld. Geen praktijkervaring, maar wél torenhoge ambities om de werkende Nederlander de maat te nemen.

De frustratie die Woerts verwoordt, leeft breed onder gewone Nederlanders. Want waarom worden wij dagelijks toegesproken door types die nooit zelf risico’s hebben genomen? Die nooit hebben hoeven presteren, maar wél eisen stellen aan ondernemers, boeren en middenstanders?

Jetten weet niet wat het is om omzet te moeten draaien, personeel te moeten betalen of schulden af te lossen. Hij kent geen deadlines buiten de vergaderagenda, geen targets, geen druk van klanten of marktomstandigheden. Maar hij heeft wél de mond vol over “bestaanszekerheid,” “solidariteit” en “de energietransitie.” Allemaal dure woorden uit beleidsnota’s – zonder enige voeling met de praktijk.

Het is tekenend voor de generatie links-progressieve politici die nu de dienst uitmaakt. Figuren als Rob Jetten, Jesse Klaver en Sigrid Kaag komen uit een wereld waarin alles draait om netwerken, congressen, beleidsvisies en internationale NGO’s. Ze praten over werk, maar doen het zelf niet. Ze willen de economie “verduurzamen,” maar hebben zelf nog nooit een economische verantwoordelijkheid gedragen.

Dat is ook precies waarom ze zulke rampzalige keuzes maken: de stikstofwaanzin, de energiearmoede, de massa-immigratie. Ze hebben geen idee wat hun beleid aanricht. Of erger: het kan ze niets schelen, zolang hun positie maar veilig is.

Juist daarom sloeg de uithaal van Woerts zó raak. Omdat hij zegt wat miljoenen Nederlanders al jaren voelen: deze mensen zijn losgezongen van de realiteit. Ze regeren over een land dat ze niet begrijpen. Ze nemen beslissingen over mensen met wie ze niets delen. En dat is gevaarlijk – voor onze democratie, onze economie en ons dagelijks leven.