Christine Anderson (AfD): “De EU is bewust anti-democratisch ontworpen”

En ze heeft gelijk.

Anderson laat er geen twijfel over bestaan: wat wij meemaken in Brussel is geen serie ongelukkige blunders van een log apparaat. Nee, het is een doelbewuste strategie van de Europese elites om macht te centraliseren, verantwoording te ontwijken en democratische controle onmogelijk te maken.

“Ze verbergen hun doelen, gaslighten burgers en doen alsof alles in hun belang gebeurt. Maar dat is niet zo. Ze dienen andere belangen. Zeker niet die van de burgers,” aldus Anderson.

En wie eerlijk kijkt, ziet het meteen: hoe wordt wetgeving aangenomen in Brussel? Wie beslist er? Wie kun je verantwoordelijk houden? Het antwoord is steevast vaag, bureaucratisch en opzettelijk ondoorzichtig. En precies dát is de bedoeling, stelt Anderson. Want als je niet begrijpt hoe het systeem werkt, kun je het ook niet meer ter verantwoording roepen.

Volgens Anderson is het ontbreken van de klassieke scheiding der machten hét bewijs dat we hier niet te maken hebben met een democratisch project. Op EU-niveau lopen wetgevende, uitvoerende en zelfs rechterlijke macht door elkaar heen — vaak binnen dezelfde instellingen. Onafhankelijke controle? Vergeet het maar.

Wat Brussel creëert is geen bestuur, maar een bestuurlijke elite. Eén die zélf beslist wat er gebeurt, die kritiek wegzet als populisme, en die zichzelf steeds meer bevoegdheden toeschuift. Zonder noemenswaardige controle, zonder directe druk van kiezers, en vooral: zonder transparantie.

En wat zegt de Nederlandse politiek? Vrijwel niets.

NR-redacteur Daniel de Liever wees er terecht op dat ook in Nederland de afstand tot de politiek alleen maar groeit. En Anderson bevestigt: “Dat is niet uniek voor Nederland. Dat gebeurt overal in Europa.” De gewone burger voelt zich niet meer vertegenwoordigd. De EU dringt zich op in elk aspect van het leven: van landbouw tot energie, van belastingen tot sociale normen. En telkens wordt het verpakt in mooie woorden: duurzaamheid, veiligheid, gelijkheid. Maar onder dat laagje vernis schuilt slechts één doel: macht overdragen aan Brussel.

De Europese verkiezingen komen eraan, maar de fundamentele vraag wordt nooit gesteld: wie heeft de macht, en wie zou die moeten hebben? Want zolang dat antwoord “Brussel” is, zijn nationale parlementen slechts decorstukken.

De EU is niet mislukt — het werkt precies zoals het is ontworpen: als project van en voor een elite, niet voor de burger. En zolang wij dat niet durven benoemen, blijven we gevangenen van een systeem dat geen tegenspraak duldt.

Gelukkig zijn er nog stemmen zoals die van Christine Anderson. En gelukkig zijn er nog platforms als DDS om die stem hoorbaar te maken.

Maar dat kunnen we niet zonder jou. Want als zij zwijgt, en wij zwijgen, dan wint Brussel. En dat mogen we nooit laten gebeuren.