Ebru Umar: Kabinetsval door huurbevriezing, niet asielcrisis

Amper een uur na de val van het ‘extraparlementaire’ kabinet schrapte minister Mona Keijzer de huurbevriezing. Opluchting bij woningcorporaties, maar een pleister op een gapende wond. Want laten we eerlijk zijn: die 100.000 beloofde woningen komen er dit jaar niet, en volgend jaar ook niet. De woningnood blijft, en volgens Umar is dat precies wat politici willen. “Waarom zou je een maatschappelijk probleem oplossen als je er in elk debat mee kunt scoren?” vraagt ze treffend. Woningnood is hét politieke wapen, van links tot rechts, zonder het “racistische bijsmaakje” van asiel.

Maar het wordt nog erger. Particuliere verhuurders worden uitgeknepen met fiscale regels, onredelijke forfaits en wetten zoals de Wet betaalbare huur en Wet goed verhuurderschap. Gevolg? Ze verkopen hun woningen en zoeken andere beleggingen. Wie blijft er over? De woningzoekende, die met 700 man tegelijk op één huurhuis jaagt. Umar slaat de spijker op de kop: “Politici melken verhuurders uit en schilderen ze af als geldwolven, terwijl geen enkele woning wordt gebouwd. Nevenschade? Die schuif je af op beleggers.”

En dan de asielkwestie. Umar ziet het als een handige afleiding. Asiel is sexy, want je kunt makkelijk een vijand aanwijzen: de ‘ander’ die komt ‘roven en parasiteren’. Huurbevriezing daarentegen? Dat is een saai onderwerp, en niemand wil naast de vastgoedbelegger staan. Toch is dát de echte reden voor de kabinetsval, stelt Umar. Dilan Yesilgoz, Caroline van der Plas en Nicolien van Vroonhoven wijzen naar Wilders’ asielplannen, maar zwijgen over de huurbevriezing die het bestuurlijke drama ontketende. “Beeldvorming is alles,” schrijft Umar, en asiel scoort nu eenmaal beter dan wonen.

Het resultaat? Een woondrama voor huurders, een fiscaal drama voor verhuurders, en een politieke poppenkast waarin niemand verantwoordelijkheid neemt. Umars conclusie is keihard: “Er is geen intentie om de crisis op te lossen.” Den Haag zwaait beleggers uit in plaats van ze te omarmen, en de woningnood blijft een constante. Hopelijk kan Mona Keijzer demissionair wat versoepeling brengen, en worden de voorstellen tegen de absurde box 3-belasting niet verder vertraagd. Maar voorlopig is het duidelijk: de politiek speelt een spelletje, en de woningzoekende betaalt de prijs.