ISRAËL GAAT TE VER: Waarom PvdD-kamerlid Teunissen dit keer (helaas) keihard gelijk heeft

En waarom? Omdat de bureaucratische molen in Tel Aviv zogenaamd "nieuwe regels" heeft bedacht die het werken onmogelijk maken. Het resultaat is dat de allerzwaksten, de kinderen en de gewonden, de dupe worden van een politiek spel dat allang niets meer met veiligheid te maken heeft, maar alles met het wegtreiteren van pottenkijkers.

Teunissen wond er op X geen doekjes om. "Misdadig," noemde ze het besluit van de Israëlische regering. Ze spreekt over ondervoeding, het ontbreken van basiszorg en een situatie die ze omschrijft als genocide. Nu kunnen we twisten over juridische definities, maar de feiten op de grond liegen niet. "Nederland moet zich aansluiten bij Canada, VK en Frankrijk en Israël dwingen tot toelaten van organisaties," aldus het PvdD-Kamerlid.

En verdomd, ze heeft een punt. Het demissionaire kabinet in Nederland kijkt weer eens de andere kant op, terwijl onze internationale partners - zelfs de Britten en Canadezen - wél met de vuist op tafel slaan. Het is een gotspe dat Nederlandse organisaties die niets anders doen dan pleisters plakken en hongerige magen vullen, worden weggezet als paria's.

De redenatie vanuit Israël is ronduit lachwekkend als de gevolgen niet zo intriest waren. Organisaties moeten voldoen aan nieuwe 'integriteitseisen'. Dat klinkt leuk, maar in de praktijk betekent het dat hulpverleners hun complete doopceel moeten lichten: adressen, gezinssamenstellingen, social media-accounts. Alles moet op tafel bij de Israëlische inlichtingendiensten.

En daar zit het venijn: als een organisatie zich "kritisch" uitlaat over Israël, of als men vindt dat er sprake is van een "delegitimeringscampagne", wordt de vergunning ingetrokken. Kortom: houd je mond over wat je ziet in de ziekenhuizen, zwijg over de bombardementen, of we trappen je eruit. Dit is geen veiligheidsbeleid, dit is censuur. Pim Kraan van Save the Children Nederland zegt terecht dat dit de "zoveelste klap is in de strijd om hulp te criminaliseren". Driehonderd medewerkers zitten in onzekerheid, terwijl de hulpbehoevende bevolking aan hun lot wordt overgelaten.

Israël beroept zich er graag op de enige democratie in de regio te zijn. Maar democratieën verbieden geen Artsen Zonder Grenzen. Democratieën zetten geen War Child het land uit omdat ze bang zijn voor pottenkijkers. Een woordvoerder van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken durft zelfs met droge ogen te beweren dat 99 procent van de hulp "ongemoeid" blijft.

Dat is een leugen van formaat. Artsen Zonder Grenzen alleen al heeft dit jaar meer dan 100.000 gewonden verzorgd. Als zij wegvallen, ontstaat er een gat dat niet te vullen is. De Wereldgezondheidsorganisatie waarschuwt voor voedseltekorten en een catastrofale situatie. Dat is geen linkse propaganda, dat is de rauwe realiteit van een oorlogsgebied waar de menselijkheid volledig uit het oog is verloren.

Terwijl Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk zich roeren, blijft het in Den Haag angstvallig stil. Waar is het 'middenblok' van D66, CDA en VVD nu? Waar is de VOC-mentaliteit als onze eigen hulporganisaties als grofvuil aan de kant worden gezet? Het is beschamend dat we een Kamerlid van de Partij voor de Dieren nodig hebben om het voor de hand liggende te benoemen.

Je hoeft geen Hamas-knuffelaar te zijn om te zien dat dit fout is. Je hoeft geen hekel aan Israël te hebben om te snappen dat het blokkeren van voedsel en medicijnen een oorlogsmisdaad is. Het wordt tijd dat de Nederlandse politiek, inclusief de rechtse partijen, een ruggengraat toont. Kritiek op Israël is geen antisemitisme; in dit geval is het bittere noodzaak. Teunissen heeft gelijk: deze organisaties moeten per direct toegang krijgen. Alles minder dan dat is medeplichtigheid aan een humanitair drama.