Israël opent vuur in buurt van Nederlandse diplomaten: minister eist opheldering

Minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) reageerde krachtig. Op X schreef hij:

De minister laat weten direct contact te hebben gehad met de Nederlandse vertegenwoordiging in de Palestijnse gebieden en de ambassadeur in Israël. Hij is “verlicht” dat de diplomaten ongedeerd zijn, maar kondigt ook aan dat Nederland opheldering eist van Israël en verdere stappen overweegt.

Een juiste, noodzakelijke reactie. Want dit incident is méér dan een diplomatiek incident. Het is het zoveelste bewijs dat Israël zich op geen enkele wijze laat begrenzen – niet door internationale afspraken, niet door mensenrechten, en nu zelfs niet meer door diplomatieke normen.

De IDF (Israëlische Defensiemacht) is al maanden bezig met harde militaire operaties in en rond Jenin, een stad in de bezette Westelijke Jordaanoever. De bevolking daar – Palestijnen, vaak zonder enig wapen of bescherming – leeft in een constante staat van angst. Bombardementen, huisvernielingen, checkpoints, en willekeurige arrestaties zijn dagelijkse kost.

Dat nu zelfs diplomaten gevaar lopen, toont hoe ver de situatie uit de hand is gelopen. Het feit dat Nederland hier direct bij betrokken is, onderstreept de urgentie van een fundamentele herziening van ons Israëlbeleid.

Nederland – en met name de Europese Unie – loopt al decennialang op eieren rondom Israël. Kritiek wordt weggemoffeld, sancties blijven uit, en de mensenrechtenschendingen worden stelselmatig genegeerd. Maar als zelfs onze eigen diplomaten nu gevaar lopen door Israëlisch vuur, dan is de maat vol.

Hoe lang nog blijft de Tweede Kamer dit pikken? Wanneer durven we Israël eindelijk te behandelen als ieder ander land dat internationale afspraken met voeten treedt? Diplomaten hebben recht op bescherming – dat is geen grijs gebied, dat is het fundament van de internationale orde.

Stel je eens voor dat Rusland, Iran of China het vuur had geopend vlakbij een Nederlandse delegatie. De Kamer zou overuren draaien. Sancties, moties, spoeddebatten – het hele circus. Maar als Israël dit doet? Dan klinkt er een lauwe oproep tot “opheldering” en verder gebeurt er niets.

Het is deze dubbele moraal die de geloofwaardigheid van het Westen ondermijnt. Wie zwijgt over Israël, verliest het morele gezag om elders in de wereld mensenrechten te verdedigen.

De tijd van vrijblijvende diplomatie is voorbij. DDS roept het kabinet op om niet alleen opheldering te eisen, maar ook consequenties te verbinden aan deze ernstige schending. Een formele diplomatieke klacht, het tijdelijk terugroepen van de ambassadeur, en opschorting van militaire samenwerking zijn geen extreme eisen – ze zijn volkomen logisch in het licht van dit incident.

Want zolang de gevestigde media hun mond houden over de Israëlische wandaden, blijft DDS de vinger op de zere plek leggen – met feiten, lef en rechtvaardigheid.