Jan Dijkgraaf veegt vloer aan met JA21 en Ingrid Coenradie

Dit keer is het de beurt aan JA21 — en specifiek aan Ingrid Coenradie, de voormalige PVV-staatssecretaris die nog altijd rondzwerft aan de randen van de rechtse politiek.

“Eén Judas is wel genoeg,” schrijft Dijkgraaf. En daar kun je weinig tegenin brengen.

Dijkgraaf benoemt wat velen in de gewone media weigeren te erkennen: Joost Eerdmans is een wanstaltige lijsttrekker. Voor Leefbaar, voor JA21.

Iedereen die de afgelopen jaren heeft opgelet, weet: Eerdmans buigt. Eerdmans draait. Eerdmans verraadde zelfs het pensioenstandpunt.

En dat terwijl kiezers juist snakken naar ruggengraat. Naar iemand die zegt wat-ie doet en doet wat-ie zegt. Niet naar een mediagenieke gladjakker die altijd nét te laat in beweging komt.

Volgens Jan zou het toevoegen van Ingrid Coenradie aan de kandidatenlijst de tweede kapitale blunder zijn. En wie de afgelopen jaren heeft opgelet, weet waarom: Coenradie switcht vaker van partij dan een politicus van das.

Jan zegt het onverbloemd:

Maar Eerdmans is niet integer. En Coenradie al helemaal niet.

Als JA21 werkelijk een factor wil blijven op rechts, moet het stoppen met het recyclen van politieke carrièristen met bewezen verraad op hun naam. Kiezers zijn klaar met mensen die alleen naar Den Haag gaan voor hun eigen baantje, hun eigen ego of hun eigen LinkedIn-profiel.

Dijkgraafs boodschap is hard, maar duidelijk: met Eerdmans én Coenradie op de lijst zaag je je eigen stoelpoten door. Eén Judas is genoeg. Twee is electoraal harakiri.

Laten we dus maar hopen dat ze Coenradie wél op de lijst zetten. Want hoe eerder Nederland verlost is van het neprechtse, nep-kritische JA21, hoe beter.