Kabinet weigert daadkracht: tijd voor harde actie tegen Israël

Het is volstrekt onacceptabel. Het is tijd voor harde actie. Geen moreel gezweef meer, geen overlegcommissies en praatzaaltjes. Israël overtreedt op dit moment elke grens van proportionaliteit. En Nederland? Dat blijft praten. Steeds weer praten. Alsof praten de lichamen onder het puin vandaan haalt.

Demissionair minister Veldkamp noemde de situatie vorige week nog “onverdedigbaar.” Mooie woorden. En daarna? Een paar cosmetische maatregelen. Een paar symbolische sancties tegen Israëlische ministers. Maar Israël bombardeert intussen rustig door. Die ministers komen toch niet naar Nederland – dus wat stelt het voor?

En waar blijft het Kamerbrede verzet? Wat zegt het over de ruggengraat van deze coalitie dat partijen als VVD, NSC en BBB de noodtoestand in Gaza niet eens ernstig genoeg vinden om een plenaire vergadering over te houden? Wat zegt het dat dit kabinet weigert om echte druk uit te oefenen? Israël krijgt keer op keer een vrijbrief om zijn gang te gaan. En onze regering? Die speelt diplomatiek toneel.

Er zijn regimes in de wereld waartegen we sancties instellen bij het minste of geringste. Rusland. Iran. Noord-Korea. Maar zodra Israël – onder het mom van zelfverdediging – complete stadswijken in puin legt, houden westerse regeringen opeens hun mond. Waarom? Omdat het Israël is? Omdat er economische belangen spelen? Of omdat men bang is om voor ‘antisemitisch’ te worden uitgemaakt zodra er terechte kritiek wordt geuit?

Die angst moet overboord. Israël is een soevereine staat, geen onschendbaar religieus symbool. En als die staat zich keer op keer schuldig maakt aan grove schendingen van het oorlogsrecht, dan moet het Westen – dus ook Nederland – daar keihard op reageren. Dáár ligt de morele plicht.

Het kabinet verschuilt zich achter juridische vaagheid. Maar zelfs het College voor de Rechten van de Mens stelt: de situatie is zó ernstig dat Nederland volgens het internationaal recht verplicht is maatregelen te nemen. En zelfs een officiële regeringsadviescommissie zegt hetzelfde.

Dus waarom gebeurt er dan niets? Omdat politieke lafheid en electorale belangen zwaarder wegen dan mensenlevens. Omdat partijen als VVD en NSC hun geopolitieke comfortzone belangrijker vinden dan het voorkomen van massale sterfte onder burgers.

De geschiedenis zal oordelen. Over dit kabinet. Over deze Kamer. Over het Europese zwijgen. De wereld wéét wat er gebeurt in Gaza. De cijfers zijn bekend. De beelden zijn gruwelijk. Dit is geen vaag conflict. Dit is een asymmetrische verwoestingscampagne met duizenden doden en miljoenen ontheemden tot gevolg.

Wie nu niet ingrijpt, is medeplichtig. Punt.

Nederland moet nu stoppen met halve maatregelen en volledige economische sancties tegen Israël instellen. Geen wapens meer. Geen technologie-export. Geen samenwerkingsverbanden. Geen diplomatieke vriendelijkheid.

Daarnaast moet er druk komen op de EU om gezamenlijk op te treden. En als die druk niet werkt, moet Nederland zélf vooroplopen, zélf handelen, zélf tonen dat we wél verschil willen maken.

De tijd van weifelend moralisme is voorbij. Het is nu kiezen: menselijke waardigheid of geopolitieke lafheid. Het volk ziet het. De geschiedenis zal het onthouden.