Kamervoorzitter met vuile handen: Vera Bergkamp (D66) wiste bewijs, misbruikte macht én loog

Dankzij onthullingen van Nieuwsuur en Follow the Money is Bergkamps zorgvuldig gecreëerde façade inmiddels als een kaartenhuis in elkaar gestort. Het beeld dat opduikt uit het strafdossier ‘Bremen’ van de Rijksrecherche? Een oud-Kamervoorzitter die niet alleen steken liet vallen, maar actief haar eigen sporen uitwiste – en dat terwijl ze zélf aangifte deed van het lek.

Vera Bergkamp verwijderde al haar appverkeer met woordvoerder Sonja K., precies de persoon die volgens het Openbaar Ministerie informatie lekte naar NRC. Dat ging over het presidiumbesluit om een onderzoek in te stellen naar Arib, op basis van een anonieme brief vol beschuldigingen over machtsmisbruik. Dat besluit lag al bij NRC voordat Arib het zelf wist.

Als het bij appjes was gebleven, dan had ze misschien nog een slap excuus kunnen aandragen. Maar oud-griffier Roos vertelt dat Bergkamp structureel documenten liet wissen door haar secretaresse: “Want de voorzitter is een verwijderaar. Die verwijderde altijd heel veel.” Waarom? Roos zegt: “Dat had te maken met de mogelijkheid dat er zaken opgevraagd zouden worden middels de Woo.” Ja hoor, wie wat te verbergen heeft, hoeft ook niets openbaar te maken. Lekker handig.

Het wordt nog viezer. Niet alleen Bergkamp zelf verwijderde sporen. Ook Roos en Van R. gaven naar eigen zeggen de opdracht om “alles” te wissen. Dat is niet zomaar onhandig; het is regelrecht in strijd met de Archiefwet. Maar regels gelden kennelijk niet voor wie zichzelf onaantastbaar acht.

De zogenaamde anonieme brief die het onderzoek naar Arib in gang zette? Die blijkt geschreven door Ruud Haarms, oud-hoofd van het Kamerrestaurant – en persoonlijk adviseur van Van R., die hem hielp bij het opstellen. Dat de Kamer op basis van zo’n doorgestoken kaart besloot om Arib te laten onderzoeken, zegt alles over de amateuristische puinhoop waarin de top van de Kamer terechtkwam.

Wat dacht je van het 'scenario-overleg', waarin K., Roos en Van R. al openlijk spraken over de optie om te lekken? Uit telefoongegevens blijkt dat Sonja K. na dat overleg niet naar huis ging, maar naar Amsterdam – recht in de buurt van de NRC-redactie. De Rijksrecherche is er zeker van: ze sprak daar één of twee journalisten.

Maar natuurlijk: niemand wist ergens van. Bergkamp? Overvallen. Roos? Slachtoffer. Van R.? Tja, die wil niets zeggen, vanwege “vertrouwenspositie richting de Kamervoorzitter.” De ironie druipt ervan af.