D66-kartel sleurt Nederland mee in miljoenenfiasco: Bergkamp jaagt op Arib

Wat zich hier afspeelt is niets minder dan een onthullend inkijkje in hoe het D66-kartel omgaat met politieke rivalen. Je maakt iemand kapot met anonieme brieven, vage beschuldigingen, doordrenkt met politieke rancune… en laat de burger vervolgens de rekening betalen.

Laten we het beestje bij de naam noemen: dit was vanaf dag één een heksenjacht. Vera Bergkamp, zelf een kleurloos product van het D66-ambtenarencomplex, gebruikte haar positie als Kamervoorzitter om Khadija Arib politiek te vernietigen. Het enige ‘bewijs’? Twee anonieme brieven.

In een normaal functionerende rechtsstaat zou dat amper voldoende zijn voor een verhoor, laat staan voor een duur onderzoek door het peperdure bureau Hoffmann. Maar in Bergkamps Tweede Kamer — gedomineerd door D66, GroenLinks-PvdA en VVD — gelden andere regels. Regels waarbij je politieke tegenstanders kaltstellt met dure advocaten, mediacampagnes en anonieme lekken.

En dan komt het wrangste: dezelfde Bergkamp die zo’n haast had om Arib voor het voetlicht te slepen, weigerde een onafhankelijk onderzoek naar haar eigen rol. D66-integriteit in optima forma.

Volgens de cijfers die Kamervoorzitter Martin Bosma (PVV) onlangs naar buiten bracht, is er meer dan 2 miljoen euro uitgegeven aan deze affaire: aan advocaatkosten, onderzoekskosten, en de gages van ‘externe opdrachtgevers’. Dat is 475.000 euro meer dan eerder gedacht, en de teller loopt nog door tot mei 2025.

We hebben het over geld dat afkomstig is van hardwerkende Nederlanders. Niet van D66-ambtenaren, niet van kartelpolitici, maar van mensen die zwoegen en belasting afdragen — om dit soort politieke toneelstukken te bekostigen.

En waarvoor? Zodat D66 zich achter de schermen kon ontdoen van een lastig, onafhankelijk denkend Kamerlid.

En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt nu ook dat de woordvoerder van Vera Bergkamp mogelijk de bron is van de gelekte stukken over Arib. De Rijksrecherche is erbij gehaald, het Openbaar Ministerie spreekt van een schending van het ambtsgeheim, en PVV’er Gidi Markuszower heeft al opgeroepen tot een onafhankelijk onderzoek.

Wat doet de rest van het presidium? Juist: ze wachten af. Want het kartel beschermt altijd haar eigen mensen — zolang ze binnen de gelederen blijven.

De ironie is dat Khadija Arib, jarenlang een loyaal lid van de PvdA, juist wordt aangepakt door het kartel dat zich moreel superieur acht. Arib had als Kamervoorzitter — of je het nu eens bent met haar of niet — een gezag dat Bergkamp nooit wist te bereiken. Arib had ruggengraat, toonde autoriteit en duldde geen geslijm van lobbyisten.

En daarom moest ze weg. Te onvoorspelbaar. Te authentiek. Te onafhankelijk.

Maar Arib vecht terug, en terecht. Ze vecht niet alleen voor haar naam, maar voor een Tweede Kamer die níét volledig gestuurd wordt door partijkartels en achterkamertjes.

De werkelijke schade van deze affaire is niet alleen financieel. Het vertrouwen in de Tweede Kamer is opnieuw keihard beschadigd. Wat moet de burger denken van een parlement dat miljoenen spendeert aan interne zuiveringen, terwijl het land kapot gaat aan immigratie, woningnood en de stikstofleugen?

De enige conclusie kan zijn: de Kamer moet gereinigd worden van het D66-denken. Bergkamp is weg, maar haar geest waart nog rond. Arib mag dan vechten voor haar eer, maar wij vechten voor iets groters: voor een Kamer die weer van het volk is. Niet van de ambtenarij. Niet van de elite. Niet van het kartel.

En dat begint met het benoemen van de rot — en die rot heet D66.