Kartel wil koste wat kost geen rechtse coalitie - liever chaos dan samenwerking met PVV of BBB

Toponderhandelaar Maarten van Rossum, door de NPO opgevoerd als expert, zegt bij Sven op 1 doodleuk dat een minderheidskabinet de beste kans biedt voor “daadkrachtig landsbestuur”. Alsof het bewust creëren van een instabiele coalitie zonder meerderheid in de Kamer ineens een toonbeeld van efficiëntie zou zijn.

Het is pure manipulatie. Ze noemen het “daadkracht”, maar bedoelen: de macht behouden, koste wat kost.

In het gesprek bij NPO Radio 1 stelt Van Rossum dat Nederland “moet kiezen voor een scenario met de minste nadelen”. Dat scenario, zegt hij, is volgens hem een minderheidskabinet.

Zijn redenering: het zou “sneller” kunnen werken, omdat er niet eindeloos hoeft te worden onderhandeld over een meerderheid. Dat klinkt rationeel, maar het is politiek rookgordijn.

Een minderheidskabinet is namelijk per definitie zwak. Het moet voor elke maatregel steun zoeken bij de oppositie. Dat betekent: geen duidelijke koers, geen verantwoordelijkheid, en elke week een ander compromis.

Maar belangrijker: zo’n kabinet is de perfecte uitkomst voor het kartel. Want zolang rechtse partijen worden uitgesloten van de coalitie, blijft het beleid van Brussel, klimaat, en migratie gewoon doordraaien - met D66, VVD en CDA als beheercomité van de status quo.

Wat we hier zien, is geen politieke analyse maar zelfbescherming. De kartelpartijen voelen de druk van rechts - van partijen die durven te zeggen waar het echt op staat. En dus verzinnen ze constructies waarin die partijen simpelweg niet meedoen.

Een minderheidskabinet wordt dan verkocht als “innovatief” of “verfrissend”, maar in werkelijkheid is het een desperate vlucht vooruit.

De PVV is de tweede partij van de verkiezingen. FVD en JA21 explodeerden qua steun. BBB wist de schade te beperken. De SGP was stabiel zoals altijd. Kort gezegd, links kreeg relatief minder stemmen dan ooit, rechts is groot en sterk. En wat doet de bestuurlijke elite? Ze doet alsof die stemmen niet bestaan.

Ze praten liever met zichzelf, onder leiding van de NPO en “experts” die allemaal uit hetzelfde netwerk komen. En dan maar zeggen dat het “het minst slechte scenario” is.

Een minderheidskabinet klinkt zogenaamd “flexibel”, maar het is het tegenovergestelde. Het betekent regeren zonder meerderheid, zonder duidelijke verantwoordelijkheid en zonder koers.

Het betekent dat links en midden in wisselende samenstellingen het beleid blijven bepalen, terwijl de grootste partijen van het land buiten spel staan. Dat is geen daadkracht - dat is bestuurlijke lafheid.

Van Rossum weet dat natuurlijk ook. Maar door het te framen als “snelheid” of “effectiviteit”, wordt het verkocht aan een publiek dat moe is van politieke stilstand. Het is communicatie, geen visie.

Zo wordt het democratische spel omgedraaid: de winnaar (rechts) wordt uitgesloten, en de verliezers (het kartel) houden de macht met behulp van mediaframes over “stabiliteit”. Want ja, bij een minderheidskabinet gaat 'het kabinet' natuurlijk 'gewoon' leunen op alle linkse partijen voor steun. Alleen is die steun dan niet 'officieel' maar slechts officieus. Dan denken ze dat met name de VVD en het CDA ermee weg kunnen komen.

Nederland stemde massaal tegen het oude beleid. De mensen willen grip op migratie, veiligheid, energie en identiteit. Maar de bestuurders in Den Haag doen alsof ze het niet gehoord hebben.

Een minderheidskabinet zonder echte rechtse partijen is geen “daadkrachtige oplossing”, maar een belediging van de democratische wil. Het is het zoveelste bewijs dat het kartel liever de boel laat vastlopen dan een kabinet vormt met partijen die echt verandering willen.

Dat is geen daadkracht. Dat is angst.