Klassenjustitie: VVD juicht om kortere WW voor het gepeupel, maar politici blijven lekker graaien in de wachtgeldpot

Het rapport liegt er niet om. Doordat de WW is verkort, voelen mensen eerder de noodzaak om een nieuwe baan te zoeken. Het "gunstige effect" waar het AD over schrijft, is economisch gezien logisch. Een te zacht kussen maakt lui. Als DDS zijn we niet tegen een activerend arbeidsmarktbeleid. Sterker nog, Nederland moet weer aan het werk.

Maar dan moet dat wél voor iedereen gelden. En daar wringt de schoen. De politieke kaste in Den Haag legt de burger regels op die ze voor zichzelf weigeren in te voeren.

Het is dat SP-leider Jimmy Dijk van de verkeerde (socialistische) partij is, anders zou je hem bijna omhelzen. Op X haalde hij gisteren vernietigend uit naar de VVD-minister. En hij sloeg de spijker keihard op zijn kop:

Bam. Die zit. Dijk noemt Mariëlle Paul terecht een "dubbeldemissionaire VVD-minister". Het kabinet-Schoof is demissionair, de VVD is de weg kwijt, maar de arrogantie is nog springlevend.

Laten we eens kijken naar dat wachtgeld, of zoals ze het in Den Haag eufemistisch noemen: de Appa-regeling. Als een gewone werknemer wordt ontslagen, moet hij of zij zich direct melden bij het UWV, solliciteren tot hij een ons weegt en na maximaal 24 maanden is het feest voorbij (en dat is al lang, vaak is het korter afhankelijk van arbeidsverleden). Daarna wacht de bijstand, waarbij je je huis mag opeten.

Maar een politicus? Als die faalt, wordt weggestemd of er gewoon 'geen zin meer in heeft', rolt hij in een gespreid bedje. Wachtgeld kan jaren duren. In sommige gevallen tot aan de pensioenleeftijd (voor de oude garde). De sollicitatieplicht is vaak een wassen neus of wordt pas veel later strikt toegepast. En het bedrag? Riant. Geen 70% van een minimumloontje, maar 70-80% van een dik ministers- of Kamerlid-salaris.

Dit is pure klassenjustitie. De bestuurdersklasse heeft voor zichzelf een systeem opgetuigd waarbij falen geen financiële consequenties heeft. Ze kunnen een puinhoop maken van een ministerie, aftreden en vervolgens lachend wachtgeld incasseren terwijl ze 'zich oriënteren op de toekomst' (lees: wachten op een baantje bij een lobbyclub of burgemeesterschap).

Dat uitgerekend de VVD, de partij die zichzelf graag als hoeder van de hardwerkende Nederlander ziet, hiermee pronkt, is stuitend. Minister Paul stelt tevreden vast dat "mensen sneller aan het werk gaan". Ja, mevrouw Paul, omdat ze anders hun huur niet meer kunnen betalen!

Ondertussen zien we ex-politici van D66, VVD en PvdA jarenlang teren op de staatskas. Waarom geldt voor hen die 'prikkel' niet? Waarom moeten zij niet na 24 maanden (of liever: na 3 maanden) gewoon vakken vullen of post bezorgen als ze geen nieuwe bestuursfunctie kunnen vinden?

Laten we duidelijk zijn: het inkorten van de WW is verdedigbaar. We hebben mensen nodig in de zorg, in de techniek, in de bouw. Thuiszitten is geen optie. Maar als we van de stratenmaker en de verpleegkundige eisen dat ze na ontslag snel weer aan de bak gaan, dan eisen we dat ook van de Tweede Kamerleden en ministers.

Sterker nog: politici zouden het goede voorbeeld moeten geven. Schaf het wachtgeld af. Maak er gewoon WW van. Dezelfde regels, dezelfde duur, dezelfde sollicitatieplicht. Eens kijken of ze dan nog zo enthousiast zijn over het "gunstige effect" van korten op uitkeringen.

De reactie van Jimmy Dijk legt een open zenuw bloot in onze samenleving: de kloof tussen de bestuurders en de bestuurden. De regels gelden voor 'ons', maar niet voor 'hen'. Zolang politici zichzelf verrijken met wachtgeldregelingen die nergens op slaan, hebben ze geen enkel moreel recht om de WW van de burger verder uit te kleden.

Minister Paul mag trots zijn op haar cijfertjes, maar de burger ziet vooral de ongelijkheid. Als werken moet lonen, laat politici dan ook maar eens écht werken voor hun geld, in plaats van jarenlang uit de staatsruif te vreten na bewezen onkunde.