Lidewij de Vos bezoekt Betuwse fruittelers: “Het stikstofbeleid vernietigt onze familiebedrijven”

Geen scripts, geen spindoctors, geen geforceerde “keukentafelgesprekken”. Gewoon: met ondernemers praten, luisteren, kijken, ruiken en voelen hoe zwaar het is geworden om in Nederland nog boer te zijn.

De Vos sloeg de spijker op zijn kop in haar bericht:

“Stikstofbeleid, hoge arbeidskosten, gewasbeschermingsregels - een ongelijk speelveld binnen de EU. Wat komt er allemaal kijken bij het runnen van een agrarisch bedrijf in Nederland?”

Het antwoord is eenvoudig, maar pijnlijk: te veel. Nederlandse boeren moeten voldoen aan een woud van regels dat nergens in Europa zo streng is. Ze concurreren met landen waar diesel goedkoper is, waar gewasbescherming wél mag, waar loonkosten lager liggen, en waar Brussel met de mond vol duurzaamheid zit - maar de markt gewoon openlaat voor importproducten die aan geen enkele norm voldoen.

Dat is geen beleid, dat is zelfdestructie.

Vissers Fruit, het bedrijf dat De Vos bezocht, is precies het type onderneming dat Nederland groot heeft gemaakt: een familiebedrijf, diep geworteld in de streek, met passie voor kwaliteit en respect voor de natuur.

Maar deze bedrijven staan onder druk. Ze worden uitgeknepen door regelgeving, belachelijke stikstofnormen, hoge energiekosten en een overheid die boeren wantrouwt in plaats van waardeert.

De ironie? Terwijl Den Haag miljarden uitgeeft aan “klimaattransities”, worden onze eigen voedselproducenten kapotgemaakt - en moeten we straks appels, peren en aardappelen importeren uit landen zonder milieueisen.

Dat is de hypocrisie van de EU in één beeld: de papieren wereld wint het van de echte wereld.

Wat Lidewij de Vos doet, is wat veel politici al jaren weigeren te doen: naar buiten gaan. Niet praten over boeren, maar met boeren. Ze wil weten wat hen kapotmaakt, maar ook wat hen nog overeind houdt.

En dat is hoop. Hoop dat er nog partijen zijn die hen serieus nemen. Forum voor Democratie staat al jaren pal achter de agrarische sector, niet omdat het populair is, maar omdat het moreel juist is.

De Vos laat zien dat ze begrijpt waar het om draait: Nederland bestaat niet dankzij rapporten of klimaattafels, maar dankzij werkende mensen - de ondernemers op het land, in de stal, in de boomgaard.

Het is genoeg geweest met de Haagse betutteling, met de dwang vanuit Brussel, en met de demonisering van onze boeren. Wat Nederland nodig heeft, is een beleid dat de agrarische sector weer ziet als kracht in plaats van probleem.

Want wie het platteland breekt, breekt het land zelf.

Lidewij de Vos laat zien wat politiek ooit was - contact met de mensen, met het echte leven. Zolang politici als zij het erf blijven oplopen, is er nog hoop dat Nederland zijn boeren niet laat vallen. Maar de tijd dringt. Want de regels stapelen zich op, en het geduld op het platteland raakt op.