Markuszower stapt op uit protest – Bosma laat het lekken Arib gewoon lopen

Hij vindt het onacceptabel dat het Kamerbestuur onder leiding van niemand minder dan Martin Bosma – óók van de PVV! – nog steeds geen onderzoek wil instellen.

Markuszower had het niet hoeven doen. Hij had net als de rest zijn stoel kunnen houden, beleefd kunnen meehummen, en kunnen wachten tot de zaak “op natuurlijke wijze” onder het tapijt werd geveegd.

Maar hij doet het tegenovergestelde. Hij stapt op. Uit principe. Uit afkeer van het politieke gedraai. Hij kondigt bovendien aan dinsdag in de Kamer zelf een voorstel in te dienen voor een onderzoek, én een debat aan te vragen over de lekken, de rol van ambtenaren én van oud-Kamervoorzitter Bergkamp.

Dat is politieke moed.

En dan Martin Bosma. Voorzitter van de Tweede Kamer. PVV’er. Iemand die altijd zegt te staan voor transparantie, open debat, een zuivere Kamer. Wat doet hij? Niets. Geen reactie. Geen onderzoek. Geen actie.

En dat is een gotspe.

Bosma is geen D66’er, geen PvdA’er. Hij zit namens de PVV op die stoel. Hij weet als geen ander dat wat hier gebeurd is – het ondergronds opzetten van een onderzoek naar een oud-Kamervoorzitter, het lekken naar de pers vóórdat betrokkene was geïnformeerd, het wissen van appverkeer – geen incident is, maar een institutioneel schandaal.

Als hij nu weigert op te treden, dan maakt hij zichzelf medeplichtig aan de doofpot. Hij verraadt niet alleen zijn ambt, maar ook zijn eigen partijgenoot, die juist wél vecht voor zuivering.

En dan is de conclusie hard, maar helder:

Gidi Markuszower vecht voor rechtvaardigheid. Martin Bosma dekt het kartel.

De waarheid móet boven tafel komen. Over de rol van Bergkamp. Over de appjes van woordvoerder Sonja K. Over de mysterieuze verdwijning van communicatie. Over de samenwerking tussen D66, PvdA en topambtenaren in deze smerige politieke afrekening.

Geen actie ondernemen is geen neutraliteit. Het is medeplichtigheid.

En daarom verdient Markuszower respect. En Bosma een spiegel.