Het is een uitspraak die binnenkomt.
In een gesprek met Bart Nijman en Theodor Holman sprak voormalig CDA-minister en BBB-politica Mona Keijzer klare taal over de toekomst van Nederland: “Als je tolerant bent naar intoleranten, vreten ze je uiteindelijk op. Wij zijn als Nederlanders, dat zit echt een beetje in onze genen, polderendeweg alles kwijtgeraakt.”
Het is een scherpe waarschuwing, en eentje die perfect samenvat wat velen in Nederland al jaren voelen: onze tolerantie is doorgeschoten tot het punt dat ze zelfdestructief is geworden.
Een samenleving die overal begrip voor heeft - behalve voor zichzelf
Keijzer’s woorden raken een gevoelige snaar.
Nederland heeft decennia lang een reputatie gekoesterd als “het meest tolerante land ter wereld.”
Maar juist dát is de reden dat onze cultuur, normen en zekerheden langzaam afbrokkelen.
We tolereren:
- Intolerantie en agressie op straat.
- Schending van vrouwenrechten onder het mom van “cultuurverschil.”
- Religieus extremisme, zolang het maar niet benoemd wordt.
- En een overheid die bang is om iets of iemand tegen het hoofd te stoten.
En ondertussen verliezen we precies datgene wat Nederland ooit sterk maakte: zelfrespect, fatsoen en grenzen.
“Polderen tot we alles kwijt zijn”
Keijzer’s analyse is niet nieuw, maar ze is opvallend open voor een oud-CDA’er - iemand uit een partij die jarenlang juist het tegenovergestelde beleid uitvoerde.
Haar woorden zijn een erkenning van wat veel Nederlanders allang zien: de oude consensuspolitiek werkt niet meer.
“Wij zijn als Nederlanders, dat zit echt in onze genen, polderendeweg zijn we op een gegeven moment alles kwijt,”
aldus Keijzer.
Dat polderen - het eeuwige zoeken naar balans, overleg en compromis- heeft ervoor gezorgd dat de grenzen van onze tolerantie zijn overschreden.
Nederland is zo bang om ‘onvriendelijk’ te lijken, dat we misbruikmakers, extremisten en profiteurs jarenlang de ruimte hebben gegeven.
🟦 DDS geeft het geluid dat Den Haag en Hilversum liever negeren – het geluid van mensen die vinden dat Nederland weer voor zichzelf mag opkomen.
👉 Steun ons via https://dds.backme.org of doneer direct naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. De grenzen van tolerantie
Wat Keijzer zegt, is precies wat gezegd moet worden:
dat tolerantie een grens heeft.
Dat vrijheid van meningsuiting niet kan bestaan als we alles en iedereen ontzien, ook wie onze vrijheid misbruikt.
Ze verwoordt daarmee een onderstroom die al jaren groeit.
Nederlanders willen best solidair zijn, maar niet als dat betekent dat hun eigen cultuur, veiligheid en identiteit worden uitgehold.
Keijzer's boodschap is duidelijk: Nederland moet weer grenzen durven trekken - moreel, cultureel en politiek.
🟥 DDS steunt politici die durven zeggen wat anderen denken - met lef, eerlijkheid en liefde voor Nederland.
👉 Steun ons via https://dds.backme.org of doneer direct: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Keijzer zegt wat Nederland voelt
Keijzer’s uitspraak is geen losse opmerking, maar een diagnose van een land dat te lang alles goed vond.
Nederland heeft zich kapot gepolderd - uit angst om grenzen te stellen, uit angst om ‘hard’ gevonden te worden.
Maar zoals ze zelf zegt:
“Als je tolerant bent naar intoleranten, vreten ze je uiteindelijk op.”
Het is de harde waarheid die het kartel niet wil erkennen - maar die desalniettemin duidelijk waar is.