Nicolien van Vroonhoven wil tóch terug naar de Kamer – draaikont sloopt NSC verder

Een wandelend moreel kompas dat elke week op een andere richting staat. Een politica zonder koers, zonder ruggegraat, en zonder realiteitszin. En vooral: de vrouw die NSC - de partij van Pieter Omtzigt - bijna in haar eentje heeft geruïneerd.

Het is nauwelijks te geloven. Van Vroonhoven, die zich openlijk afzette tegen de Haagse mores, die het politieke bedrijf ‘onmenselijk’ noemde, die wilde vluchten uit de Kamer alsof het een giftige kerker was – diezelfde Van Vroonhoven wil nu ineens tóch weer op de lijst.

Waarom? Omdat iemand van NSC is overgelopen naar BBB. Volgens haar is dat zó erg dat het haar ‘strijdlust’ terugbracht.

“Een zetel afpakken van je coalitiegenoot, dat doe je toch niet,” zegt ze in Het Parool.

Pardon? Sinds wanneer is de Tweede Kamer een theekransje waarin coalitiegenoten elkaar vriendelijk de bal toespelen? Dit is politiek, mevrouw Van Vroonhoven – geen pastelgekleurde knutselmiddag.

Maar nee, in haar wereldbeeld draait alles om gevoelens, over ‘hoe je je erbij voelt’. Haar hele politieke stijl is gebouwd op sentiment. Geen visie. Geen inhoud. Alleen gekwetste ego’s en moreel gesnater.

De realiteit is dat NSC op het punt staat politiek failliet te gaan. Nul tot twee zetels in de laatste peilingen. En wie staat er nog overeind? Juist: Nicolien van Vroonhoven. Omtzigt is er even niet. De partij is stuurloos. En Van Vroonhoven denkt dat dít hét moment is om zichzelf weer naar voren te schuiven.

Alsof niemand zich meer herinnert hoe ze de afgelopen maanden NSC volkomen ongeloofwaardig maakte. Haar slappe houding tijdens debatten, haar emotionele uitbarstingen, haar weifelende communicatie over samenwerking met andere partijen… Ze heeft geen moment kracht of leiderschap getoond.

En nu wil ze ‘de politieke cultuur veranderen’? Ze heeft er maandenlang onderdeel van uitgemaakt – en níks veranderd. Integendeel. Ze verpersoonlijkt het probleem: politici die denken dat politiek een moreel sprookje is, waarin het alleen draait om ‘fijn voelen’ en ‘eerlijk zijn’, terwijl de samenleving verzuipt in migratiechaos, koopkrachtproblemen en bestuurlijk wanbeleid.

Nicolien van Vroonhoven staat symbool voor een bredere trend in de Nederlandse politiek: morele ijdeltuiten die denken dat ze een systeem kunnen hervormen door er zielig over te doen. Geen visie, geen harde noten, alleen gezucht, geklaag en gekwetst ego.

Ze wil geen macht, zegt ze. Geen ego. Ze wil ‘dienstbaarheid aan de burger’. Mooi hoor – maar ondertussen wil ze wél gewoon terug de Kamer in. Dat heet hypocrisie. Dat heet draaikonterij. En het is precies waarom NSC, ooit de grote hoop van het midden, nu afstevent op de afgrond.

Een partij kan geen koers varen als mensen als Van Vroonhoven op het dek staan te huilen over de windrichting.

Het is pijnlijk om te zien hoe NSC zichzelf opvreet van binnenuit. En de rol van Nicolien van Vroonhoven is daarbij niet te onderschatten. Ze vertegenwoordigt geen kiezers – ze vertegenwoordigt een egotrip.

Met haar gezwalk, haar slachtofferschap en haar gebrek aan ruggengraat heeft ze NSC tot een karikatuur gemaakt van wat Omtzigt ooit voor ogen had. En nu wil ze weer terug naar de Kamer.

Laat dat tot je doordringen. In een tijd waarin Nederland snakt naar duidelijke keuzes, naar stevige politiek, naar mensen met een ruggengraat… wil Nicolien van Vroonhoven opnieuw de arena in.

En dat is het laatste wat dit land nodig heeft.