Nieuwe Kamervoorzitter Thom van Campen laat masker direct vallen: Blokkeert critici op X na kritiek op cv

Het is van een treurnis die nauwelijks te bevatten is. De voorzitter van de Tweede Kamer hoort boven de partijen te staan. Hij hoort een olifantenhuid te hebben. Hij is de belichaming van het vrije woord in ons parlement. Maar Thom van Campen, het troetelkind van het partijkartel dat gisteren via een smerig spelletje op de bok is gehesen, blijkt te beschikken over de langste tenen van het Binnenhof. Eén kritische noot en klik: geblokkeerd. Het toont aan dat deze man totaal ongeschikt is voor de zware functie die hij nu bekleedt.

Wat had Erik de Vlieger precies gedaan om de toorn van Koning Thom I over zich af te roepen? Had hij gescholden? Had hij gedreigd? Nee. Hij deed wat een goede burger en kritische volger hoort te doen: hij keek naar de achtergrond van de man die nu de derde persoon in de staatsrechtelijke hiërarchie van Nederland is.

Blijkbaar raakte dat een open zenuw bij de VVD’er. Want wat zien we op dat lijstje?

Het is het klassieke profiel van de Haagse insider. Iemand die nog nooit een dag in het echte bedrijfsleven heeft gewerkt, nog nooit met de poten in de modder heeft gestaan, en zijn hele volwassen leven heeft doorgebracht als tassendrager van VVD-prominenten zoals Tamara van Ark en Betty de Boer.

Dat Van Campen direct overgaat tot een blokkade, bewijst dat hij dondersgoed weet dat hij een lichtgewicht is. Hij schaamt zich voor het feit dat hij een product is van de partijmachine, zonder enige maatschappelijke relevantie buiten de bubbel van Den Haag. De Vlieger legde de vinger op de zere plek: "Dat kwam natuurlijk omdat ik die indrukwekkende loopbaan bewonderde," schreef hij cynisch na de blokkade.

Het is tekenend voor de arrogantie van de VVD. Kritiek is niet welkom. Transparantie is eng. Wie niet buigt en klapt voor de nieuwe leider, wordt monddood gemaakt. Als dit de stijl is waarmee Van Campen de Tweede Kamer gaat leiden, dan kunnen we onze borst natmaken. Wordt de microfoon van de oppositie straks ook dichtgedraaid als de inhoud de voorzitter niet bevalt?

Leg dit kleutergedrag eens naast de houding van Martin Bosma. Bosma werd jarenlang verguisd, gedemoniseerd en aangevallen door links Nederland en de media. Blokkeerde hij iedereen? Nee. Hij ging het debat aan. Hij gebruikte humor. Hij bleef staan. Dat is wat leiderschap is.

Van Campen is van een andere generatie en een ander kaliber: de generatie 'sneeuwvlokje'. Snel gekwetst, allergisch voor weerwoord en verslaafd aan de 'safe space' van de eigen bubbel. Dat is prima als je student bent aan de UvA, maar dodelijk als je Kamervoorzitter bent in een tijd van enorme politieke spanningen.

Het blokkeren van een bekende Nederlander als Erik de Vlieger is niet alleen kinderachtig, het is een zwaktebod. Het straalt onzekerheid uit. Een Kamervoorzitter met gezag zou lachen om zo'n tweet, of er met een kwinkslag op reageren. Door te blokkeren zegt Van Campen eigenlijk: "Ik kan dit niet aan. Ik ben niet opgewassen tegen kritiek."

Bovendien is het staatsrechtelijk dubieus. Van Campen communiceert via zijn X-account over zijn werk als parlementariër en nu als voorzitter. Het is een publiek kanaal. Door burgers de toegang tot die informatie te ontzeggen op basis van een persoonlijk gekrenkt ego, ondermijnt hij de openbaarheid van bestuur. Maar goed, democratische principes zijn bij de VVD de laatste jaren sowieso ver te zoeken (vraag dat maar aan de kiezers die op een rechtse coalitie hoopten en nu vast met D66 zitten opgescheept).

Het oordeel kan na één dag al geveld worden: Thom van Campen is ongeschikt. Iemand die zo krampachtig omgaat met kritiek, zal nooit het gezag kunnen afdwingen dat nodig is om een verdeelde Kamer in toom te houden. Hij is geen voorzitter van alle Nederlanders, hij is een beschermde diersoort van het partijkartel die in paniek raakt zodra de boze buitenwereld op het raam tikt.

Erik de Vlieger heeft, wellicht onbedoeld, de lakmoesproef uitgevoerd. En Van Campen is keihard gezakt.