PVV-borden opnieuw vernield: Kamerlid Maikel Boon woest - ‘Wij zwichten niet voor vandalisme’

Op de foto’s is te zien hoe een verkiezingsbord van de PVV, met het portret van Geert Wilders, bij een lantaarnpaal is afgebroken. Het onderste deel ligt in stukken op de grond; een ander deel werd in het riet aangetroffen, drijvend in het water. De schade is niet alleen materieel - het is symbolisch voor de minachting waarmee sommige mensen omgaan met de vrije meningsuiting van andersdenkenden.

Dit is geen incident. Al jaren worden PVV-posters, spandoeken en borden stelselmatig vernield, beklad of weggehaald. Terwijl andere partijen hun materiaal vaak ongemoeid zien blijven, worden PVV’ers (en FVD'ers, trouwens) keer op keer geconfronteerd met agressie en intimidatie.

Wat zegt dat over de staat van onze democratie? De partijen die het meest uitgesproken de stem van de gewone Nederlander verdedigen, worden ook het vaakst aangevallen. En dat is geen toeval. Het laat zien dat er in Nederland een harde kern bestaat die vrijheid van meningsuiting alleen accepteert zolang het hun eigen mening is.

Maikel Boon reageerde strijdbaar. Zijn boodschap was kort, krachtig en veelzeggend:

Dat is precies de houding die Nederland nodig heeft. Geen slachtofferschap, geen zelfcensuur, maar een rechte rug. De PVV weigert zich de mond te laten snoeren door intolerantie of angst. Terwijl anderen zouden klagen of wegkijken, zetten PVV’ers hun borden gewoon opnieuw neer.

Het is die volharding die velen aanspreekt. Want dit gaat allang niet meer om een bord van hout en lijm. Het gaat om wat dat bord symboliseert: vrijheid, verzet en het recht om ongehinderd je politieke overtuiging te uiten.

De ironie is pijnlijk. Dezelfde mensen die zichzelf progressief en tolerant noemen, blijken in de praktijk weinig respect te hebben voor politieke diversiteit. Zolang je “groen” of “sociaal” stemt, ben je welkom. Maar wie kritisch is op migratie, Brussel of klimaatdwang - die mag kapot.

Het is die hypocrisie die Nederland steeds meer verdeelt. Terwijl links de mond vol heeft van “inclusiviteit”, weigert men om afwijkende stemmen te accepteren. Vernielde PVV-borden zijn daar slechts het zichtbare topje van de ijsberg van minachting jegens andersdenkenden.

Wie verkiezingsborden vernielt, is bang. Bang dat ideeën van vrijheid en nationale trots terrein winnen. Bang dat de kiezer zich niet langer laat inpakken door mediacampagnes of morele druk.

De waarheid is simpel: hoe meer ze proberen de PVV en FVD te breken, hoe sterker die worden. Elke vernielde poster is een herinnering dat er een partij is die zegt wat miljoenen Nederlanders denken, maar niet durven uitspreken.