SP wil PVV-kiezers lokken - maar weigert strenger asielbeleid: ‘Humaner’ om het aan de randen van Europa te regelen

Volgens Dijk moet migratie “aan de randen van Europa worden geregeld”, omdat dat “humaner” zou zijn dan mensen “na een woestijn of zee in Ter Apel te laten aankomen”.

Klinkt vriendelijk, klinkt sociaal – maar het is dezelfde oude linkse sprookjespolitiek die Nederland in deze chaos heeft gebracht.

De uitspraak van Dijk is exemplarisch voor de intellectuele luiheid van de linkse politiek. “Aan de randen van Europa” betekent in praktijk: Brussel mag het oplossen. En dat weten ze donders goed bij de SP.

Het klinkt moreel, maar het is een vlucht uit de verantwoordelijkheid. Want zolang Nederland geen harde grenzen stelt, blijven de aantallen stijgen. De opvang barst, gemeenten weigeren, en Nederlanders zien hun buurten veranderen zonder dat iemand ze iets heeft gevraagd.

Dijk wil PVV-kiezers aanspreken, maar weigert hun belangrijkste zorg te erkennen: massa-immigratie. Dat is niet “humaner”, dat is wereldvreemd.

Wie PVV stemt, doet dat uit frustratie over een land dat zijn grenzen, cultuur en bestaanszekerheid niet meer beschermt. De SP denkt dat je die mensen kunt terugwinnen met praatjes over “solidariteit” en “de randen van Europa”.

Maar de realiteit is dat veel voormalige SP-stemmers juist naar de PVV zijn overgestapt, omdat Wilders in elk geval zegt wat zij denken. Omdat hij de problemen benoemt in plaats van ze te verdoezelen met morele frasen.

Jimmy Dijk mag dan een nieuw gezicht zijn, maar zijn boodschap is ouderwets PvdA in rood jasje: vriendelijk voor iedereen, behalve voor de gewone Nederlander.

Wat Dijk zegt over “humaniteit aan de randen van Europa” is in feite een codewoord voor open grenzen. Want wie bepaalt waar die randen liggen? En hoe dat ‘humaner’ is dan mensen tegenhouden voordat ze een riskante tocht ondernemen?

Humaner is het juist om duidelijkheid te bieden: wie niet mag komen, komt er niet in. Punt. Dat voorkomt mensensmokkel, uitbuiting én verdrinkingen.

Maar links weigert dat te erkennen, omdat ze vastzitten in hun eigen morele superioriteit. Ze praten liever over empathie dan over oplossingen.

De SP droomt van een ‘hereniging van links en volk’, maar dat is een illusie. Want zolang ze weigeren te luisteren naar wat het volk werkelijk zegt, blijft de kloof groeien.

De gewone Nederlander voelt zich in de steek gelaten door partijen die meer medelijden hebben met nieuwkomers dan met hun eigen landgenoten. Dat is de reden waarom de PVV al jaren zo sterk staat: niet door haat, maar door herkenning.

Jimmy Dijk lijkt dat niet te begrijpen. Hij denkt dat je met zachte woorden de kiezer terugwint. Maar de tijd van zachte woorden is voorbij.

Echte solidariteit begint bij eerlijkheid. En eerlijkheid betekent: grenzen stellen, misbruik stoppen en Nederland weer van de Nederlanders maken.

Tot die tijd blijft de SP gevangen in haar eigen tegenstrijdigheden - een partij die zegt op te komen voor de arbeider, maar in praktijk meewerkt aan zijn verdringing.

De PVV-kiezer zal dat niet vergeten. En de Nederlandse samenleving betaalt de prijs voor die blindheid.