Een opvallende uitwisseling op X legt de kloof tussen twee Nederlanden opnieuw bloot: het land van de denkers en praters tegenover het land van de doeners.
Oud-minister Ronald Plasterk deelde cijfers over de groeiende afstand tussen praktisch en theoretisch opgeleiden. Zijn observatie was nuchter: “De feiten over de grote kloof tussen praktisch en theoretisch opgeleiden. De eerste groep is het grootste, heeft andere standpunten dan de tweede groep, maar de tweede domineert de instellingen, kiest de eigen thema's en drukt die door.”
Advocaat en oud-Kamerlid
Theo Hiddema reageerde scherp en raak:
“Praktisch opgeleiden hebben nog een ingebakken trots op de prestaties die ze leveren, geen tijd voor vergaderen en niet de behoefte hun identiteit te pushen door in groepsverband claimend en klagend protesten te uiten en als loopse honden talkshows af te schuimen.”
Een tweet die meteen viraal ging, omdat ze zegt wat miljoenen Nederlanders al jaren voelen: de mensen die het land draaiende houden, worden weggezet en genegeerd.
De kloof die Nederland splijt
Wat Plasterk en Hiddema schetsen, is meer dan een cultureel verschil - het is een structurele scheidslijn die diep door de samenleving snijdt.
De theoretisch opgeleiden - beleidsmakers, ambtenaren, journalisten, bestuurders, academici - bepalen wat “normaal” en “wenselijk” is.
Zij bezetten de posities, schrijven de regels en beheersen de media.
De praktisch opgeleiden - de monteurs, chauffeurs, verpleegkundigen, bouwvakkers, boeren, technici - voeren het werk uit dat het land draaiende houdt.
Zij zorgen dat de lichten blijven branden, de huizen gebouwd worden en de zorg blijft draaien.
Maar terwijl zij werken, wordt er op ze neergekeken door mensen die vergaderen over hun gedrag, hun taal en hun mening.
Hiddema’s punt: trots in plaats van slachtofferschap
Theo Hiddema’s reactie raakt precies de kern.
Hij prijst de trots van de werkende klasse - mensen die geen tijd hebben voor eindeloze paneldiscussies, conferenties over “inclusiviteit” of talkshowrondes over identiteitspolitiek.
Ze werken, niet klagen. Ze bouwen, niet zenden.
En precies dat maakt ze een doorn in het oog van de culturele elite, die zichzelf definieert door protest en activisme.
Hiddema’s sneer naar “loopse honden die talkshows afschuimen” is een directe verwijzing naar diezelfde moralistische elite die zichzelf voortdurend in de media presenteert als “het geweten van Nederland”.
Maar het echte geweten van Nederland zit niet bij Op1 of College Tour - het staat om zes uur op om te werken.
🟥 DDS zal blijven benadrukken wat de mainstream niet wil horen: Nederland wil verandering, geen voortzetting van D66- en GroenLinks-beleid. ❤️ Steun ons werk vandaag nog via dds.backme.org of direct op NL95 RABO 0159 0983 27 t.n.v. Liberty Media. Want de waarheid mag nooit verdwijnen achter de Haagse façade. Plasterk: de macht ligt bij de verkeerde groep
Ronald Plasterk - ooit zelf lid van die bestuurlijke bovenlaag – beschrijft wat hij van binnenuit heeft gezien:
de instituties, van
onderwijs tot media en overheid, zijn volledig in handen van een kleine, ideologisch homogene groep.
Deze “theoretici” kiezen de thema’s: klimaat, diversiteit, stikstof, gender - onderwerpen die zelden spelen op de werkvloer, maar de samenleving wél domineren.
De grote meerderheid van Nederland, zegt Plasterk, denkt anders, leeft anders, maar heeft niets te zeggen.
Het is een democratisch probleem in de kern: de minderheid regeert over de meerderheid, niet via stemmen, maar via instellingen.
De werkende klasse als moreel anker
Wat Hiddema scherp verwoordt, is dat praktisch opgeleiden nog iets bezitten wat in de bestuurlijke elite verloren is gegaan: realiteitszin.
Zij werken met hun handen, zien elke dag de gevolgen van beleid in de praktijk en begrijpen beter dan wie dan ook wat er nodig is om dingen te laten functioneren.
Geen abstracte modellen of beleidsnota’s, maar tastbare resultaten.
Hun trots zit niet in “identiteit” of “erkenning”, maar in meesterschap.
En dat maakt hun wereldbeeld nuchterder, menselijker en, eerlijk gezegd, veel gezonder dan dat van de politieke en journalistieke klasse die boven hen zweeft.
De kloof groeit, maar het besef groeit mee
De tweets van Plasterk en Hiddema laten zien dat de bewustwording groeit.
Steeds meer mensen - zelfs uit de elite zelf - zien dat Nederland op een gevaarlijk spoor zit.
Een samenleving waarin de ene helft werkt en de andere helft praat, houdt het niet lang vol.
Een land waarin de hardwerkende meerderheid zich niet meer vertegenwoordigd voelt, verliest zijn samenhang.
De komende jaren zal blijken of Den Haag, de media en de universiteiten de boodschap begrijpen:
de ruggengraat van Nederland wil zijn stem terug.
Hiddema zegt hardop wat velen denken
Theo Hiddema’s scherpe woorden snijden dwars door de Haagse en mediabubbel heen.
Hij zegt wat de politiek al decennia probeert te verdoezelen: dat de echte Nederlanders, de werkers, hun trots niet kwijt zijn - maar hun geduld wel.
Praktisch opgeleiden hoeven geen applaus, geen quota, geen praatgroepen.
Ze willen alleen respect - en een overheid die niet vergeet voor wie ze werkt.
Zoals Hiddema impliciet zegt:
Nederland drijft niet op vergaderingen, maar op vakmanschap.
En zolang de praatelite dat niet inziet, zal de kloof alleen maar dieper worden.
🟥 DDS zal blijven benadrukken wat de mainstream niet wil horen: Nederland wil verandering, geen voortzetting van D66- en GroenLinks-beleid. ❤️ Steun ons werk vandaag nog via dds.backme.org of direct op NL95 RABO 0159 0983 27 t.n.v. Liberty Media. Want de waarheid mag nooit verdwijnen achter de Haagse façade.