Toeslagenschandaal Schok: Belastingdienst Dreef 15-Jarige tot Prostitutie

Remy was 14 toen de blauwe enveloppen zich opstapelden bij zijn moeder, een alleenstaande vrouw met een licht verstandelijke beperking. Het gezin leefde al in armoede, maar de Belastingdienst maakte het onleefbaar door onterechte terugvorderingen van toeslagen. Gas, elektriciteit en zelfs voedsel werden onbetaalbaar. De zogenaamde “schulden” – in werkelijkheid een verzinsel van een falend systeem – dreven het gezin tot wanhoop. Remy, de enige man in huis, voelde zich verplicht om in te grijpen. Wat volgde, is een nachtmerrie die geen enkel kind zou mogen meemaken: hij meldde zich aan op escortsites onder de naam “jongetje15$” en verkocht zijn lichaam om brood op tafel te krijgen.

Laat dit goed tot u doordringen: een 15-jarige jongen, gedwongen tot prostitutie, omdat de Belastingdienst zijn gezin financieel wurgde. Dit is geen incident, maar het directe gevolg van een systeem dat gezinnen kapotmaakte met valse beschuldigingen van fraude. Ambtenaren die deze praktijken uitvoerden, wisten donders goed wat ze aanrichtten. Ze kozen ervoor om kwetsbare mensen, zoals Remy’s moeder, te behandelen als criminelen, zonder bewijs, zonder mededogen.

Remy’s verhaal is meer dan een persoonlijke tragedie; het is een aanklacht tegen een overheid die haar burgers in de steek liet. Geboren op Curaçao, groeide hij op in een chaotische omgeving, met een tienermoeder die niet in staat was hem op te voeden. Na een reeks traumatische ervaringen – van verwaarlozing tot seksueel misbruik door een oom – kwam hij terecht in Nederland, waar zijn oma de voogdij overnam. Maar ook zij werd slachtoffer van de armoedeval die de Belastingdienst creëerde. Het gezin leefde in een vervallen huis, zonder geld voor basisbehoeften. De toeslagenaffaire was de genadeslag.

De Belastingdienst, onder leiding van ambtenaren die zich verscholen achter protocollen, joeg op gezinnen zoals dat van Remy met een ongekende hardvochtigheid. Ze eisten absurde bedragen terug, zonder rekening te houden met de menselijke tol. Het resultaat? Een tiener die nachtenlang verdween om geld te verdienen in een wereld van uitbuiting en vernedering, terwijl zijn moeder en oma, verstrikt in armoede, niet eens vroegen waar het geld vandaan kwam. Dit is wat de Belastingdienst op haar geweten heeft: kinderen die hun onschuld verloren omdat ambtenaren hun werk deden zonder een greintje empathie.

Het is onverteerbaar dat de verantwoordelijken voor dit schandaal nog steeds niet ter verantwoording zijn geroepen. De Belastingdienst heeft gezinnen systematisch geruïneerd, en de ambtenaren die deze praktijken uitvoerden, blijven grotendeels ongestraft. Een schamele compensatie van 10.000 euro voor Remy, als “kind van een gedupeerde”, is een belediging. De schulden, trauma’s en gestolen jeugd van slachtoffers zoals hij zijn niet in geld uit te drukken. Toch lijkt de overheid meer geïnteresseerd in het afkopen van schuld dan in het aanpakken van de daders binnen het systeem.

Remy pleit ervoor dat kinderen van gedupeerden, zoals hijzelf, erkend worden als volwaardige slachtoffers van het schandaal. “Wij zijn net zo goed slachtoffer als onze ouders,” zegt hij terecht. Maar erkenning alleen is niet genoeg. De Belastingdienst moet worden ontmanteld in haar huidige vorm, en de ambtenaren die verantwoordelijk zijn voor deze misdaden moeten worden vervolgd. Dit gaat niet om fouten, maar om bewuste keuzes om kwetsbare mensen te vermorzelen.

Remy’s verhaal is een wake-upcall. Het toont de verwoestende impact van een overheid die haar burgers ziet als nummers in plaats van mensen. Ondanks alles heeft Remy zich opgewerkt tot een succesvolle man met een universitaire master en een stabiel leven, maar dat maakt de misstanden niet minder erg. Zijn veerkracht is bewonderenswaardig, maar het feit dat hij überhaupt moest vechten tegen de gevolgen van dit schandaal is schandalig.

De Dagelijkse Standaard roept op tot onmiddellijke actie. De Belastingdienst moet verantwoording afleggen, en de ambtenaren die deze praktijken mogelijk maakten, moeten worden berecht. Dit schandaal mag niet worden afgedaan als een “foutje” of een “complex dossier”. Het is een misdaad tegen de meest kwetsbaren in onze samenleving, en gerechtigheid is het minste wat we Remy en talloze anderen verschuldigd zijn.