-Peter Lamberts- Recensie 'Realistische Allochtoon' van Sid Lukkassen: ''Van window dressing naar eigen keuze''

In “Realistisch Allochtoon” doet hij dat weer op zijn onnavolgbare wijze. De insteek is niet helemaal origineel. Her en der zie je een vertwijfelde linkse intellectueel constateren dat het heilige socialistische gelijk toch op sommige plaatsen een barstje lijkt te vertonen. Het zijn echter verdwaalde twijfelaars op zoek naar een mogelijkheid om terug te keren naar de vertrouwde moederschoot van het linkse gelijk. Ze lijken verrast door een inzicht dat niet kan kloppen, omdat het niet in lijn is met hetgeen iedereen om hen heen zegt, steeds heeft gezegd en waarschijnlijk ook zonder deze verbaasde dwaler zal blijven zeggen. En wat daarom misschien ook wel juist moet zijn; juist omdat iedereen het met zoveel overtuiging zegt.

Sid twijfelt niet. Hij is ook niet verbaasd. Net als in al zijn boeken schudt hij het kleed op alsof hij bezig is met de grote voorjaarsschoonmaak en hij niet al heel veel boeken lang niets anders doet dan het houden van de grote voorjaarsschoonmaak. Ook als het geen voorjaar is. Het is gewoon het enige dat hij kan – dat zegt hij zelf ook – en hij kan het ongeëvenaard.

Wat heeft hij dan dit keer opgepakt? Met “Realistische Allochtoon” neemt hij ons mee in de meningsontwikkeling van diverse allochtonen, die steeds meer het inzicht krijgen dat de traditionele support van socialisten voor allochtonen meer ‘window dressing’ is dan een werkelijke belangstelling voor deze allochtonen. Het meest treffend komt dit naar voren in de bijdrage van Baysel. Hij is een ‘afgekeurde Turk’, die aangeeft dat hij als Turk door Nederlanders als Turk wordt gezien en door Turken als Nederlander.

“Hij voelt zich in de steek gelaten door de progressieve intellectuelen en de politiek-correcte bestuurders” is het alleszeggende citaat dat de rest van het boek overbodig maakt, ware het niet dat het niet geloofd kán worden uit de pen van een rechts-intellectuele filosoof als er niets meer is dan alleen deze alleszeggende zin. Aangezien de meeste lezers van deze review vertrouwd zijn met het werk van Sid Lukkassen zal het niemand verbazen dat er inderdaad meer is.

De opzet van het boek bevat diverse verschillende bijdragen in verschillende methodieken, die alle vanuit verschillende invalshoeken bijdragen aan een breed beeld waarin deze ene zin haar bevestiging kan krijgen. Zo is er de bijdrage van Derrick Wilburn; een directe afstammeling van de Noord-Amerikaanse slavenhandel, die voor een Noord-Amerikaanse jury betoogde dat hij én zijn kinderen niet kunnen worden gezien als slachtoffers van de slavenhandel ook al waren al zijn 16 overgrootouders slaven. Hij kan immers “gaan en staan waar ik wil en wanneer ik wil. Men behandelt mij met aardigheid, waardigheid en respect. Dit is zo van kust tot kust, van oost tot west.” Je moet wel links-intellectueel zijn om dit anders te zien.

Door de allochtonen zelf aan het woord te laten geeft hij zijn stelling de meest mogelijke zeggingskracht. Een boek van Sid zou echter geen boek van Sid zijn als hij zich beperkt tot het geven van een podium aan anderen. Het merendeel van het boek wordt gevormd door diverse interviews en een dialoog. Hierin komt enerzijds de worsteling naar voren van de allochtone Nederlander, die worstelt met de spagaat tussen de eigen roots (of de roots van zijn ouders), de wijze waarop Nederland omgaat met allochtonen en een leven dat zich hieraan probeert te ontworstelen (waarbij het moeilijk is om je te ontworstelen aan je eigen roots én aan de manier waarop Nederland om gaat met allochtonen).

Hierbij wordt je meegenomen door Mobin naar het Iran van zijn ouders, met Yernaz naar zijn eigen Suriname en door Hakan naar het Turkije tussen seculier en confessioneel gezag. Het zijn interviews waarin de verbazing over de links-intellectuele behandeling moeiteloos wordt afgewisseld met de filosofische ideeën rondom bijvoorbeeld het belang van de mythe in ons leven. Het is echter vooral een boek waarin Sid een keur aan allochtonen neerzet als sterke persoonlijkheden waar links-intellectuelen de allochtoon vooral waarderen in zijn zwakte. Het is deze zwakte waar in het boek van Lukkassen niets van te ontdekken valt.