Van Vroonhoven zaait chaos: 'Onmogelijke coalitie, maar we moeten door'

Met droge ogen verklaarde Van Vroonhoven dat de coalitie waar ze zélf deel van uitmaakt “onmogelijk” is. Maar ja, doorgaan moet. Er is “geen optie,” zei ze. Het is alsof een kapitein op een zinkend schip roept: “De boot is lek, het is een onmogelijke vaart, maar vooruit – we gaan verder, want stoppen kan niet.” Dit soort statements getuigen niet alleen van totale bestuurlijke verwarring, maar ook van een schokkend gebrek aan politieke overtuiging.

Laten we niet vergeten: NSC stond voor fatsoen, bestuurlijke hervorming, en inhoud boven machtspolitiek. Dat was het kompas van Pieter Omtzigt. En nu? Nauwelijks twee weken na zijn vertrek ligt dat kompas ergens in de goot van Den Haag. Van Vroonhoven stampt er nog eens op. In plaats van koers te houden, zwalkt ze tussen politieke tegenzin en noodgedwongen doorgaan. NSC, de partij die zó veel hoop gaf aan kiezers, lijkt nu al terug te vallen in de opportunistische politiek waar het zich tegen verzette.

Geert Wilders, nooit te beroerd om het vuurtje op te stoken, had dit natuurlijk al lang door. Hij wees er deze week fijntjes op dat hij – als leider van de grootste partij – buitenspel is gezet als premier. En wie heeft daar volgens hem voor gezorgd? Juist, Van Vroonhoven en Dilan Yesilgöz. Ze lagen ervoor “als een leeuwin voor haar welpen,” zou je bijna zeggen.

En wat zegt Van Vroonhoven daarop bij Café Kockelmann? “We vonden het belangrijk dat Geert Wilders niet de premier zou worden.” Met andere woorden: ze vertrouwt de man met wie ze nu een coalitie moet vormen, niet genoeg om hem het premierschap te gunnen. En tóch moet diezelfde coalitie standhouden. Het is politiek theater van de bovenste plank – met de kiezer als dupe.

Het meest onthutsende aan dit alles? NSC staat inmiddels op slechts één zetel in de peilingen. En zelfs die lijkt een overschatting, gezien het geklungel dat we nu zien. Toch blijft Van Vroonhoven vasthouden aan het idee dat er "meer in zit". Waar baseert ze dat op? Haar eigen aanwezigheid bij de oprichting? Haar gevoel? Feiten zijn er in elk geval niet.

Ze wil "een reset", zegt ze. Maar wat NSC nodig heeft is geen technische reset – het heeft behoefte aan ruggengraat, visie en leiderschap. Drie dingen die Omtzigt wel had, maar die onder Van Vroonhoven pijnlijk ontbreken.

Als dit zo doorgaat, is de kans groot dat dit kabinet al voor de zomer in zwaar weer komt. Van Vroonhoven weet dat de samenwerking stroef loopt. Ze weet dat het vertrouwen tussen de partijen laag is. En toch houdt ze de schijn op. Waarom? Omwille van de macht. Want toegeven dat het niet werkt, zou betekenen dat haar politieke avontuur als opvolger van Omtzigt definitief mislukt is.

Maar de waarheid is helder: deze coalitie is gebouwd op drijfzand. En zolang Van Vroonhoven zichzelf én het land voor de gek blijft houden, zakt ze er alleen maar dieper in weg.