Van Weel te soft: Israël zet Gaza in brand, maar Den Haag durft niet te veroordelen

En hoe reageert Nederland? Met zachte, diplomatieke taal. Minister van Buitenlandse Zaken David van Weel sprak van “meer slachtoffers, verdere ontheemding en gedwongen verplaatsing” - maar bleef ver verwijderd van een duidelijke veroordeling van Israëlisch optreden.

Dat is geen moedige diplomatie, dat is lafheid.

Van Weel riep op tot een “onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren” en tot de vrijlating van gijzelaars. Op papier klinkt dat redelijk, maar in werkelijkheid gaat hij de confrontatie uit de weg.

Want wie Gaza zo systematisch in brand zet, wie ziekenhuizen en scholen bestookt en een complete bevolking tot vluchtelingen maakt, verdient niet alleen een oproep tot rust - maar een keiharde veroordeling.

Nederland had hier het voortouw moeten nemen: stop de bombardementen, stop het collectief straffen van burgers. Maar Van Weel koos voor een halve boodschap.

Dat maakt de houding van Van Weel des te wranger. Het was niet een kritische ngo of een VN-rapporteur die vandaag sprak over brand en vernietiging - het was de Israëlische minister Katz zelf.

Als Israël zélf toegeeft dat Gaza in brand staat, hoe kan een Nederlandse minister dan nog wegkomen met zachte woorden? Het contrast is pijnlijk: Israël schept op over totale verwoesting, en Nederland roept “laten we stoppen met vechten” zonder een partij bij naam te noemen.

Deze halfzachte houding past in een patroon. Jarenlang verschuilt Nederland zich achter “balans” en “evenwicht”, terwijl in de praktijk Israëls militaire acties nauwelijks serieus worden bekritiseerd. Het leed van Palestijnse burgers wordt erkend, maar nooit vertaald naar politieke daden.

Geen sancties. Geen diplomatieke druk. Geen consequenties. Alleen maar oproepen die niets veranderen.

Ondertussen brandt Gaza letterlijk af. En Nederland kijkt weg.

Als Nederland werkelijk geloofwaardig wil zijn in het Midden-Oosten, dan is een oproep tot staakt-het-vuren niet genoeg. Dan moet Den Haag durven zeggen: Israël is de grens voorbij. Israël gebruikt disproportioneel geweld. Israël brengt een complete bevolking tot wanhoop.

Dat zijn de woorden die Van Weel had moeten spreken. Maar hij koos voor halfslachtigheid - en daarmee kiest hij de verkeerde kant van de geschiedenis.