VVD’er Van der Burg ontmaskerd: scheldt NSC’ers uit voor “teringlijers” en noemt Ouwehand “kutwijf”

Tijdens het Gazadebat, waarin de emoties al hoog opliepen, riep hij richting medewerkers van NSC: “teringlijers!”. En alsof dat nog niet genoeg was, noemde hij even later Partij voor de Dieren-leider Esther Ouwehand een “kutwijf”.

Dit is het ware gezicht van de VVD: een club die voor de camera’s doet alsof ze de redelijkheid zelve zijn, maar ondertussen ordinair scheldt, pest en schreeuwt.

Het begon toen bekend werd dat NSC het kabinet verliet. Van der Burg verloor zijn zelfbeheersing en schold direct de medewerkers van NSC uit. NSC-fractievoorzitter Nicolien van Vroonhoven sprak hem erop aan, waarna hij later “sorry” zei.

Maar de beer was al los: kort daarop liep Van der Burg weg uit een woordenwisseling met Esther Ouwehand en noemde haar luid en duidelijk een “kutwijf”. Het stond niet op band, maar iedereen kon zijn lippen lezen.

Later probeerde Van der Burg het af te doen als “dom” en noemde hij zichzelf een “sukkel”. Maar dat verandert niets aan de feiten: dit is geen incident, dit is wie hij is.

Het wordt nog grotesker als je weet dat Van der Burg kort geleden nog op X fulmineerde tegen “slechte omgangsvormen” in de Kamer. Toen Frans Timmermans een NSC-Kamerlid “huichelaar” noemde, vond Van der Burg dat onacceptabel.

Maar nu blijkt: als híj zich beledigd voelt of zijn zin niet krijgt, vliegen de grove scheldwoorden meteen over tafel. Dat is geen leiderschap, dat is geen fatsoen – dat is tokkiegedrag van de bovenste plank.

Dit staat niet op zichzelf. Uit onderzoek van de Universiteit Utrecht bleek al dat Kamerleden en leidinggevenden zich veelvuldig schuldig maken aan pesten, schelden, schreeuwen en sabotage. Achter de schermen is Den Haag geen keurige bestuurskamer, maar een vechtcircus vol persoonlijke aanvallen.

Het verschil met Van der Burg? Bij hem komt het nu gewoon in de openbaarheid. Zijn masker viel af. En wat eronder zat, is ontluisterend: frustratie, woede, gebrek aan zelfbeheersing.

Laten we niet vergeten: dit is dezelfde Van der Burg die als staatssecretaris van Asiel verantwoordelijk was voor de beruchte Spreidingswet. De man die gemeenten dwong om asielzoekers op te nemen, desnoods tegen de wil van de bevolking in.

Dezelfde man die Nederland overspoelde met migranten, kan zichzelf dus niet eens in de hand houden in een parlementair debat. Maar wel miljoenen Nederlanders de les lezen over “verdraagzaamheid”.

De hypocrisie druipt er vanaf.

Eric van der Burg laat zien wat de VVD écht is: een partij van schone schijn, maar achter de schermen een tokkieclub waar schelden, schreeuwen en huichelarij de norm zijn.

Dit is geen incident. Dit is symptomatisch voor een politiek die totaal de weg kwijt is. Burgers krijgen een façade van “fatsoenlijke bestuurders” voorgeschoteld, maar in werkelijkheid worden we geregeerd door mensen die hun emoties niet onder controle hebben en zichzelf verliezen in ordinaire beledigingen.

Nederland verdient beter dan dit theater.