Wilders’ Ultimatum aan Kabinet: “Optreden of Aftreden!” na Demo-Chaos

Het had een periode van nationale eenheid en bezinning moeten zijn, maar de recente dodenherdenking en viering van Bevrijdingsdag werden opnieuw ontsierd door het wangedrag van een activistische voorhoede die lak heeft aan alles en iedereen. De rookgranaat die in Wageningen op het podium belandde, vlak voor de voeten van de Poolse premier Donald Tusk en onze eigen premier Schoof, was een dieptepunt en een regelrechte schande. Dit was geen ‘demonstratie’, dit was een doelbewuste poging tot intimidatie en het kapen van een moment dat gewijd is aan de slachtoffers van oorlog en de viering van onze vrijheid. En wat horen we van het kabinet? Een lafhartig ‘jammer’ van de premier. ‘Jammer’? Het is een godspe, mijnheer Schoof! Het is een belediging voor elke Nederlander die met respect en waardigheid wilde herdenken!

De reactie, of beter gezegd het gebrek daaraan, vanuit het kabinet is symptomatisch voor de Haagse ziekte van pappen, nathouden en eindeloos wachten op ‘onderzoekjes’. Minister van Justitie Van Weel wil “bezien hoe we omgaan met dit soort demonstraties” en wacht doodleuk op een WODC-rapport dat pas in augustus wordt verwacht. Augustus!

Moet het land tot die tijd lijdzaam toezien hoe elke herdenking, elk evenement, gekaapt kan worden door een handjevol raddraaiers? Dit is geen daadkracht, dit is het organiseren van je eigen incompetentie. De Kamer eiste begin dit jaar al dat het demonstratierecht tegen het licht gehouden zou worden, maar de Haagse molens malen tergend langzaam als het gaat om de veiligheid en de wil van het volk.

Gelukkig is er één man die wél de taal van het volk spreekt en de urgentie begrijpt. Geert Wilders heeft met zijn “Optreden of aftreden!” de druk op het kabinet maximaal opgevoerd. En terecht! Als leider van de grootste partij, die gedoogsteun verleent, heeft zijn woord gewicht.

Zijn oproep om het “tuig eindelijk eens snoeihard aan te pakken” is precies wat Nederland wil horen. Ook Caroline van der Plas (BBB) eist “keiharde actie”. Dit is geen losse flodder meer; dit is een existentiële test voor het kabinet Schoof. Buigen of barsten. Optreden tegen de anarchie, of de eer aan zichzelf houden.

Het zogenaamde ‘demonstratierecht’ is verworden tot een vrijbrief voor extremisten om de samenleving te ontwrichten. Zoals VVD-Kamerlid Ingrid Michon terecht foetert: “Deze types misbruiken het demonstratierecht en maken dat recht daarmee kapot.” De roep om aanscherping van dit recht, zoals de Kamer al eerder heeft opgedragen, wordt met de dag luider. Mirjam Bikker (CU) wees al op de noodzaak om nationale herdenkingen beter te beschermen, om het herdenken boven het demonstreren te stellen.

Het CDA en de SGP uiten eveneens hun groeiende ongeduld en eisen meer moreel leiderschap. Het is de hoogste tijd dat het kabinet luistert en het wettelijk instrumentarium aanpast om dit soort wangedrag keihard aan te pakken. Gebiedsverboden, zwaardere straffen, en ja, ook een kritische blik op wie er überhaupt nog een podium verdient.

Geert Wilders heeft het kabinet de wacht aangezegd. De boodschap is glashelder: het Nederlandse volk pikt het niet langer dat een kleine, gewelddadige minderheid de dienst uitmaakt en onze meest gekoesterde momenten verziekt. Premier Schoof en minister Van Weel staan voor een keuze: eindelijk de rug rechten en met een snoeiharde aanpak de orde herstellen, of de consequenties trekken uit hun eigen falen en het veld ruimen. De tijd van ‘jammer’ roepen, ‘bezien’ en wachten op rapportjes is definitief voorbij. Nederland eist actie, en wel nu!