Nek-aan-nek-race escaleert: Wilders eist formatievoortouw, D66 in paniek

Het is een harde waarschuwing aan het partijkartel dat klaarstaat om de macht in Den Haag wéér te verdelen alsof de kiezer er niet toe doet.

De laatste prognoses tonen een bloedstollende race: zowel de PVV als D66 schommelen rond de 26 tot 27 zetels. Een minieme verschuiving in een paar stembureaus kan bepalen wie uiteindelijk de grootste partij wordt - en daarmee het voortouw krijgt bij de formatie.

Het tellen van de stemmen sleept zich voort; er wordt al openlijk gesproken over hertellingen in meerdere gemeenten. Als de verschillen binnen de foutmarge vallen moeten we zelfs rekening houden met juridische gevechten.

Ondertussen staat D66 in de startblokken om onmiddellijk een eigen verkenner aan te wijzen - iets wat Wilders koste wat kost wil voorkomen.

En gelijk heeft hij.

Wie de politieke geschiedenis van Nederland kent, weet dat links Nederland geen moment zal aarzelen om een PVV-zege te saboteren. Het gebeurde eerder: telkens als Wilders electoraal de wind mee had, kwamen de “redelijke middenpartijen” plots met sluwe constructies, cordons sanitaires of zogenaamd “democratische noodgrepen” om hem buiten de macht te houden. Zelfs toen de PVV wel mocht mee regeren werd de partij door coalitiepartners gesaboteerd zodat het kabinet alsnog viel.

Dat Wilders nu vooraf duidelijk maakt dat hij dat niet nog eens laat gebeuren, is niet brutaal - het is verstandig.

Het is precies dit politieke lef dat miljoenen Nederlanders waarderen: eindelijk iemand die niet buigt voor de regenten van D66, de NPO en Brussel. Want stel je voor wat er zou gebeuren als D66, gesteund door GroenLinks-PvdA en het partijkartel, de formatie naar zich toetrekt terwijl de PVV net zoveel of zelfs méér stemmen heeft behaald. Dan zou de democratie zelf een klap krijgen.

Wat hier op het spel staat, gaat verder dan één verkiezingsavond. Dit is een gevecht tussen twee visies op Nederland. Aan de ene kant de partij van het volk, de PVV, die zegt wat miljoenen mensen denken. Aan de andere kant het kartelblok, geleid door D66, dat gelooft dat beleid boven democratie gaat.

De tactiek van D66 is doorzichtig: meteen de regie grijpen, framing in de media organiseren, en via “deskundigen” de indruk wekken dat Wilders onmogelijk een coalitie kan vormen. Daarmee hopen ze de publieke opinie te beïnvloeden vóórdat de laatste stemmen zijn geteld.

Maar dit keer lijkt het niet te lukken. De toon van Wilders is niet defensief - hij is strijdvaardig. Hij weet dat de achterban hem steunt, juist omdat hij wél zegt wat anderen niet durven: dat het establishment bang is voor echte verandering.

Wat nu gebeurt, is fundamenteel. Als D66 erin slaagt het formatieproces over te nemen voordat de uitslag vaststaat, dan is de kiezer buitenspel gezet. Wilders’ waarschuwing is dus niet alleen terecht, maar noodzakelijk.

De PVV wil terecht duidelijkheid, eerlijkheid en respect voor de stem van het volk. En als dat betekent dat hij de boel op scherp zet - dan is dat precies wat Nederland nodig heeft.