Zorgsysteem bezwijkt – Nederlanders organiseren hun eigen hulpnetwerk

De nieuwste ontwikkeling heet de ‘zorgcirkel’ – een initiatief van burgers zelf, uit pure noodzaak geboren. Geen beleid van Den Haag, geen subsidiefeest van linkse NGO’s, maar echte solidariteit tussen mensen die elkaar in de buurt helpen. Geen praatgroep, maar praktijk. Geen folder, maar een werkend alternatief.

Een prachtig voorbeeld komt uit Hilvarenbeek, waar Ans van Gestel (86) dankzij zo’n zorgcirkel tóch op hulp kan rekenen. Geen familie in de buurt? Geen probleem. Ze belt haar ‘verbinder’ en binnen een halfuur is er iemand die helpt als de vriezer ermee ophoudt. Of haar naar het ziekenhuis brengt. Of gewoon even langskomt voor koffie.

Dit soort initiatieven maken de belofte van solidariteit eindelijk weer concreet. Niet top-down opgelegd, maar van onderop georganiseerd. Niet afhankelijk van falende instanties, maar gedragen door buren, kennissen, mensen uit de straat. Dichtbij, betrokken, betrouwbaar.

Want laten we eerlijk zijn: het zorgstelsel dat ooit een trots visitekaartje van Nederland was, is verworden tot een stroperig, failliet bureaucratisch monster. De menselijke maat is verdwenen. Mantelzorgers stikken in formulieren. Ouderen verdwijnen achter wachtlijsten. Thuiszorg is een loterij geworden.

In plaats van dat kabinetten dit probleem oplossen, schuiven ze alles af op ‘marktwerking’, ‘digitalisering’ of ‘preventiebeleid’. Tegelijk worden miljarden verspild aan woke-opleidingsprogramma’s, klimaatcampagnes en asielopvang. En intussen mag een eenzame oudere maar hopen dat iemand nog tijd voor haar maakt.

Maar dat is dus niet langer nodig. De zorgcirkel bewijst: de burger kan het zelf – als hij de vrijheid krijgt.

De kracht van de zorgcirkel zit hem in nabijheid. Geen callcenter, geen loket, geen anonieme ‘wijkmanager’. Maar gewoon: de buurvrouw die de vuilnis buiten zet. De jongen op de hoek die de hond uitlaat. De oudere meneer die kookt voor zijn zieke buur. Simpel, effectief, menselijk.

Zorgcirkels laten zien dat echte zorg altijd begint met verantwoordelijkheid nemen voor je omgeving. Niet alles overlaten aan ‘de overheid’, maar zélf iets doen. Elkaar opvangen, ook als het moeilijk wordt. Dat is de basis van een sterke samenleving.

En het mooiste? Het kost geen cent aan beleid, consultants of subsidies. Een appgroep is al genoeg. Dat is pas efficiënt.

Waar de overheid faalt, schiet de samenleving zelf te hulp. Dat is geen toeval, dat is een les. De zorgcirkel is niet alleen een praktisch initiatief, maar ook een ideologische boodschap: vertrouw de burger, niet de staat.

Zolang de overheid bezig blijft met haar woke hobby’s en klimaatdogma’s, zullen Nederlanders zich zelf moeten organiseren. En wat blijkt? Dat kán gewoon. Want dit land zit nog vol mensen die iets voor elkaar over hebben.

Zorgcirkels zijn geen hype – ze zijn het begin van een noodzakelijke revolutie.

Het enige trieste hieraan? Dat ze nódig zijn - omdat onze politici er zo'n puinhoop van maken.