Moslimbroeders infiltreren politiek – bouwen in stilte aan islamisering van Europa

Maar de feiten liegen er niet om. De Moslimbroederschap is actief in Europa. En ook in Nederland. Hun doel is duidelijk: de herislamisering van Europa. Geen bommen of kalasjnikovs, maar invloed, netwerken en ideologie. Dit is geen verzinsel. Dit is realiteit – bevestigd door inlichtingendiensten, onderzoekers én de bittere praktijk.

De Moslimbroederschap is geen gewone religieuze beweging. Het is een ideologische, politieke machine die werkt via de lange adem. Er is geen ledenlijst, geen open structuur. Alles is opzettelijk mistig. Waarom? Omdat het dan ongrijpbaar blijft. Omdat het dan onbestraft kan doordringen in het hart van onze democratie.

En het werkt. Denk aan de zaak-Kauthar Bouchallikht. De GroenLinks-politica werd in 2020 binnengehaald als jong, progressief en ‘intersectioneel’, maar bleek vicevoorzitter van FEMYSO, een organisatie met aantoonbare banden met de Moslimbroeders. Haar verweer? Ze had “niets met het gedachtegoed” te maken. Maar documenten bewezen anders. Toch bleef de media opvallend mild – want ja, kritiek zou “stigmatiserend” zijn.

Dit is het nieuwe gezicht van islamisme: niet de baard en de robe, maar het maatpak, de PowerPoint en het persbericht. Jonge, goed opgeleide woordvoerders die op televisie praten over ‘inclusiviteit’, terwijl ze in werkelijkheid onderdeel zijn van een radicaal netwerk dat onze samenleving fundamenteel wil veranderen.

De AIVD bevestigt het zwart op wit: de Moslimbroederschap is een radicale beweging die streeft naar herislamisering van Europa. De islam moet álles bepalen – politiek, rechtspraak, onderwijs, cultuur. En daarvoor worden contacten aangelegd binnen politieke partijen, belangenclubs en islamitische instellingen. Democratie als springplank naar islamitische suprematie.

Wat de Moslimbroederschap zó gevaarlijk maakt, is hun masker. Ze zeggen gematigd te zijn. Tegen geweld. Tegen terrorisme. Maar achter die façade schuilt een agenda die in wezen net zo totalitair is als die van salafisten. Alleen veel geraffineerder.

Franse president Macron had de moed om het beest bij de naam te noemen. Hij noemde het “islamistisch separatisme”. De Duitse inlichtingendiensten gingen nog verder: op lange termijn, zeggen ze, zijn de Moslimbroeders zelfs gevaarlijker dan salafisten – omdat ze wél meedoen aan het systeem dat ze van binnenuit willen ondermijnen.

Hun wapens? Preken vol slachtofferdenken, radicalisering via moskeeën, invloed in schoolbesturen, en het bespelen van media. En dat allemaal onder de dekmantel van ‘diversiteit’.

Dat deze club nog steeds vrij spel heeft in Nederland, zegt alles over onze politieke elite. In plaats van in te grijpen, weg te kijken of op z’n minst te benoemen wat er gebeurt, kiezen zij voor tolerantie. Dat klinkt mooi, maar het is pure lafheid. En die lafheid wordt elke dag door de Moslimbroeders misbruikt.

In Amerika wil minister Marco Rubio de beweging nu officieel als terroristische organisatie laten verbieden. In Frankrijk probeert men ze op de EU-terreurlijst te krijgen. En in Nederland? Doet men alsof het probleem niet bestaat. Geen verbod. Geen wetgeving. Geen controle op financiering van hun organisaties.

De Broederschap lacht zich suf. Ze hoeven niks geheim te houden – want niemand durft te kijken.

Laat je niets wijsmaken: de Moslimbroederschap is géén gewone religieuze beweging. Het is een wolf in schaapskleren, een totalitaire ideologie met een langetermijnplan. Elk jaar dat wij zwijgen, elke subsidie die we geven, elke functie die we toevertrouwen aan de verkeerde persoon – is een stap verder weg van vrijheid.

De westerse samenleving staat op een kruispunt. Willen we vasthouden aan democratie, vrije meningsuiting en gelijkheid tussen man en vrouw? Of geven we ruimte aan een sluipende ideologie die alles wil ondergeschikt maken aan de sharia?

Bij DDS kiezen wij. En wij zeggen: Geen cent, geen zetel, geen millimeter voor de Moslimbroederschap. Tijd om het beest in de bek te kijken – en het te stoppen.